Five-finger-shoes.
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
11 Juni 2016 | Spanje, Miraz
11 juni 2016
Adres:
Albergue San Martin
Corra da Fonte s/n
Miraz (Lugo)
Five-finger-shoes.
Het getal elf doet mij altijd aan karnaval denken. Maar de aandachtige lezer zal direct opmerken dat het elf JUNI is. Geheel juist. Het geeft echter toch een gevoel van....het zit er toch weer aan te komen.
Je moet wat verzinnen om een beginnetje van je stukkie te bedenken. Het wandelen dat ik deze twee maanden heb gedaan, is in wezen een denkbeeldige lijn van a naar b. Als ik 's morgens start, heb ik geen flauw idee wat ik jullie moet gaan vertellen. Nu heb ik een grote duim waar van alles uit te zuigen is, maar dat is natuurlijk (uitzonderingen daargelaten) niet de bedoeling.
De start was vanmorgen erg koud voor Spaanse begrippen. Gokje: vijf graden. Dus lekker het windjack aan. Was wel super om te wandelen. Vandaag moesten we om de vijf etappes naar Santiago redelijk te verdelen 37 km lopen. Dit omdat er door sommige grote afstanden geen overnachtingsplaatsen zijn. De in vier dagen af te leggen afstand is nog 88 km. naar Santiago. Gemiddeld 22 per dag. Een peulenschil.
Onderweg kwam ik een Australisch echtpaar tegen. Op de Camino geen wereldschokkende gebeurtenis. Als je dan al lopend met ze in gesprek komt, is het toch wel een bijzondere gebeurtenis. Man en vrouw (66-70 jaar) hebben op speciale schoenen (uitleg volgt) een rondje hardlopend Australië gedaan. Elke dag een marathon. Een jaar lang 16.000 km. Dit op speciale schoenen en voeding.
Schoenen: zogenaamde five-finger-shoes. (heb foto's). Zitten als handschoenen gegoten, maar dan om je voeten. Het lijkt er bijna op alsof je op blote voeten loopt. Heb ze van de man uitgeprobeerd. Tijdens hun marathon avontuur liepen ze vanwege de hitte een uur op de 'schoenen' en kregen ze daarna van het verzorgingsteam 'verse' uit de vriezer.
Voeding: het koppel eet al vijfentwintig jaar alleen maar fruit!!! Zijn nooit ziek. Heel bijzonder!
Twaalf uur in Baamonde. Bar, coca cola. In een Supermercado inkopen gedaan, omdat het morgen zondag is.
Negen uur: als in een fata morgana was er een bar. Koffie en een 'bocadilla con queso' (broodje kaas).
Daarna door een schitterende omgeving nog vijftien km naar Miraz. De zon brak om twaalf uur ongenadig door. Dus lekker zweten.
Om kwart voor vijf ingeschreven in een nieuwe aubergue.
Douchen, wasje, pilsje, stukje, eten, misschien voetballen, eten, slapen.
Morgen naar Sobrado dos Monxes.
Welterusten.
Pelgrim Sjek.
Adres:
Albergue San Martin
Corra da Fonte s/n
Miraz (Lugo)
Five-finger-shoes.
Het getal elf doet mij altijd aan karnaval denken. Maar de aandachtige lezer zal direct opmerken dat het elf JUNI is. Geheel juist. Het geeft echter toch een gevoel van....het zit er toch weer aan te komen.
Je moet wat verzinnen om een beginnetje van je stukkie te bedenken. Het wandelen dat ik deze twee maanden heb gedaan, is in wezen een denkbeeldige lijn van a naar b. Als ik 's morgens start, heb ik geen flauw idee wat ik jullie moet gaan vertellen. Nu heb ik een grote duim waar van alles uit te zuigen is, maar dat is natuurlijk (uitzonderingen daargelaten) niet de bedoeling.
De start was vanmorgen erg koud voor Spaanse begrippen. Gokje: vijf graden. Dus lekker het windjack aan. Was wel super om te wandelen. Vandaag moesten we om de vijf etappes naar Santiago redelijk te verdelen 37 km lopen. Dit omdat er door sommige grote afstanden geen overnachtingsplaatsen zijn. De in vier dagen af te leggen afstand is nog 88 km. naar Santiago. Gemiddeld 22 per dag. Een peulenschil.
Onderweg kwam ik een Australisch echtpaar tegen. Op de Camino geen wereldschokkende gebeurtenis. Als je dan al lopend met ze in gesprek komt, is het toch wel een bijzondere gebeurtenis. Man en vrouw (66-70 jaar) hebben op speciale schoenen (uitleg volgt) een rondje hardlopend Australië gedaan. Elke dag een marathon. Een jaar lang 16.000 km. Dit op speciale schoenen en voeding.
Schoenen: zogenaamde five-finger-shoes. (heb foto's). Zitten als handschoenen gegoten, maar dan om je voeten. Het lijkt er bijna op alsof je op blote voeten loopt. Heb ze van de man uitgeprobeerd. Tijdens hun marathon avontuur liepen ze vanwege de hitte een uur op de 'schoenen' en kregen ze daarna van het verzorgingsteam 'verse' uit de vriezer.
Voeding: het koppel eet al vijfentwintig jaar alleen maar fruit!!! Zijn nooit ziek. Heel bijzonder!
Twaalf uur in Baamonde. Bar, coca cola. In een Supermercado inkopen gedaan, omdat het morgen zondag is.
Negen uur: als in een fata morgana was er een bar. Koffie en een 'bocadilla con queso' (broodje kaas).
Daarna door een schitterende omgeving nog vijftien km naar Miraz. De zon brak om twaalf uur ongenadig door. Dus lekker zweten.
Om kwart voor vijf ingeschreven in een nieuwe aubergue.
Douchen, wasje, pilsje, stukje, eten, misschien voetballen, eten, slapen.
Morgen naar Sobrado dos Monxes.
Welterusten.
Pelgrim Sjek.
-
12 Juni 2016 - 10:15
Charles Tolhuisen:
Gerrit de laatste loodjes etc. Ik kan niet opmaken uit je verhalen dat ze erg zwaar wegen, maar één ding is zeker we hebben weer genoten van je verhalen en ze vervelen nooit. Wij wensen je de laatste paar etappes nog veel wandelplezier en als beloning voor deze prestatie mag je bij mij je racket inleveren en zal ik hem gratis voor je bespannen. Groet Friedel en Charles
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
