Wijze les.

4 juni 2016

Adres:

Albergue de Pelegrinos
Cadevado

Wijze les.

De dagen rijgen zich aan een. De morgens trouwens ook. Lekker geslapen. Voor de wekker al wakker. De rituelen. Twee yoghurtjes gegeten. Lepeltje geleend bij het restaurant van de vorige avond. Wilde hem vanmorgen om kwart voor zeven terugbrengen. Wat denk je? Gesloten!
In de eetzaal gisteravond zal een echtpaar uit Breda. Liepen een aantal etappes. Hij: 83; zijn 75 jaar. Over kras gesproken!
Zoals Rogier in zijn reactie al opmerkte, de dag van de zeven dalen. Daar horen natuurlijk ook de zeven bergen bij. Naar boven. Ben je op de top. Meestal kom je in een plaats uit. Dorp uit. Dan weer de hoofdweg af. Naar beneden via geitenpaadjes. Dat je in het dal bent, weet je direct. Het water van de bergen stroomt naar het laagste punt (logisch). Daar stap je over een beekje/watertje heen. En dan weet je: nu gaat het weer naar boven. Waren forse klimmen. En dat was inderdaad: zeven keer.
In het begin een druilerige motregen. Je weet in de bergen nooit hoelang zoiets aanhoudt. Dus toch maar qua kleding voorbereidingen getroffen. Na een uurtje was het over, dus de hele santemekraam maar weer uit. Verder gelukkig droog. Geen zon. Was niet zo erg.
In Santa Marina ging ik in een bushokje zitten om even uit te rusten en wat te nuttigen. Toen ik even beter keek, zag ik dat de bar aan de overkant een beetje sniekie open of dicht was, d.w.z. het was een twijfelgevalletje. Bleek toch open, dus koffie gedronken en wat gegeten.
En daarna 'en route'. Eén keer kwamen we heel dicht bij de kust. Jammer dat het heiig was. Toch wat foto's voor het nageslacht gemaakt.
Om twaalf uur ter plekke. In een kroeg naar de albergue gevraagd. Dachten eerst bij het binnenlopen aan een school, die er net zo uit zag als die van gisteren. Helaas mis. Aan de rand van het dorp stond een bord: Albergue. Naar het huis toelopend was de toegangsdeur aan de voorkant die van een Spaanse telefoonmaatschappij?! Een grote struik camoufleerde een trap aan de zijkant. We liepen naar de achterkant. Zag er nog troostelozer uit. Dus trap op en jawel, daarwasie: de slaapplek, d.w.z. een keuken, "douche, waar ook nog warm water uitkwam" en twee slaapvertrekken met ieder zes slaapplaatsen. Wij waren nummer vier en vijf.
Het interieur is wel van vlak na WO I, maar een kniesoor die daar op let. De belangrijkste ingrediënten voor een pelgrim zijn aanwezig: douche en een bed. Meer heb je niet nodig!!
Mateusz heeft net als gisteren op zijn sandalen gelopen om zijn blaren wat rust te geven. Was vervelend lopen. Steeds steentjes in de schoen. En het traject van vandaag was ook met z'n blubberpaden en rotsblokken geen genoegen om te lopen. Maar hij hield vol. Chapeau!
Op weg naar de eetgelegenheid kwamen we drie Spanjaarden tegen, die om zeven uur nog op zoek waren naar een bed. Onze gîte was 'complet'. Of ik 'die Hollander' was? Een van de drie sprak Engels. Hoezo die? Ze hadden onderweg van mijn 'wijze' wandellessen gehoord. Ze hadden vandaag bij de beklimmingen toegepast en tegen elkaar gezegd: "Let op kleine stappen, net als die Hollander!"
Morgen naar Luarca.
Welterusten.
Pelgrim Sjek.