Geiten.

28 mei 2016

Adres:
Albergue Donativo €10
Piñeres de Pría

Geiten.

Als ik dit stukje zit te tikken onder een luifel aan een picknickbank, komt er uit het niets (ben in het bezit van een zeer sterke onzichtbare aantrekkingskracht van sluiptijgers, waar ik niet om gevraagd heb) een kat naast mij op de bank liggen. Niets eerst vragen of tie mag zitten, nee gelijk liggen!!
Maar eerst terug naar vanmorgen. De wekker om half acht gezet. Had begrepen, dat we om acht uur ontbijt zouden krijgen. Bleek een zakje met sap en een müsli-reep voor onderweg.
Dus voor vertrek samen met de Australische Anna en Fred het 'galgenontbijt' tot ons genomen. Fred terug met de trein en Anna breekt haar Camino af. Ze had meer natuurpaden verwacht. Na het afscheid onder een strakke blauwe hemel om kwart over acht op pad.
Bij Celorie een klein stukje over het strand gelopen. In het zand een soort herinneringsteken geschreven en gefotografeerd.
Langs deze noordkust komen 's zomers duizenden toeries. Die verblijven op de vele campings aldaar. Als je ziet hoe de tenten, caravans en huisjes bijna boven op elkaar staan, begrijpt deze jongeman niet, dat er wezens op twee benen bestaan, die hier vrijwillig willen verblijven!!! Ik veroordeel niets en niemand, hier past slechts verwondering.
De Camino del Norte lopen we in westelijke richting en in dit gebied zijn de enorme majestueuze bergpukkels van de Picos de Europa nadrukkelijk aan de zuidkant aanwezig. Mooi gezicht.
Om twaalf uur in Naves bij het rustieke kerkje op een bankje geluncht. Toen ik verder het dorpje inliep, bleken er twee bars naast elkaar te zijn. Je kunt niet altijd geluk hebben.
Na het lunchdorp stond er midden in het bos iets wat ik in Frankrijk en Spanje nog nooit gezien heb: De maagd Maria achter tralies. Of het onbevlekte er iets mee te maken heeft, weet niet niet, maar was een vreemd gezicht. Om het beeld te schetsen: kapelletje ter grootte van een hondenhok, klein beeldje van mama, hekje met slot, om dit geheel weer tralies, hier was de toegang voorzien van zelfs twee sloten?! Het waarom van deze extreme beveiliging is mij niet geheel duidelijk. De Latijnse tekst, die op de voorgevel stond, was niet te lezen.
Om een uur in het een na laatste dorp toch wel iets gedaan, waar ik altijd van gedroomd heb. Als pelgrim met rugzak op zaterdagmiddag tussen de marktkramen te mogen lopen en dat ook nog de verleiding te kunnen weerstaan om iets te kopen. Het is me gelukt!! Althans gedeeltelijk, want aan het eind van de markt was een bar en heb ik een pilsje genomen.
Op naar de eindbestemming. Ze zeggen wel eens als je alleen bent/loopt, dat je dan zelfs tegen dieren praat. Ik passeerde twee geiten en wenste de twee dieren een prettig weekend (in het Nederlands!). Geloof het of niet: ze zeiden/mekkerden allebei: "mèh!" (=insgelijks).
Iets wat volgens mij alleen in zuidelijke landen kan: boeren gebruiken een viaduct onder een snelweg als opslagplaats voor hun landbouwvoertuigen.
Op het laatste stuk passeerde mij een Engelse knaap. Zij liepen eerst met z'n drieën, twee jongens en een meisje. Vanmorgen ben ik ze nog gepasseerd. Ze hadden gekampeerd aan het strand in Celorie. Twee zijn wegens fysieke ongemakken met de bus naar Rabadesella gegaan.
Velen lopen, zoals ik al eerder gememoreerd heb, veel te snel. Dus: wie niet luisteren wil, die moet dan maar voelen.
Om half drie in Piñeres aangekomen begon het te regenen en te onweren. Het zat de hele tijd al in de lucht. Regenkleding aan. Liep naar het dorp. Halverwege de klim riep een vrouw, dat ik terug moest. Passeerde een bar en twee stamgasten wezen de weg naar de albergue. Toch nog behoorlijk nat, betrad ik het slaapgebouwtje met zes stapelbedden. Lekker gedoucht. Anderhalf uur geslapen. Terug naar de bar.
Beschrijving: tv aan met de Giro. Onder de tv een enorme vrieskist. Op de tafel in de hoek werd een baby verschoond, die daarna door opa liefdevol geknuffeld werd. Oma verrichtte allerlei hand- en spandiensten. Ook stond er nog een kinderledikant in de gelagkamer met een tweede baby. Ik schoof aan voor een drankje. Genoten!!
Vanavond meegegeten met een Tsechische, Duitser, een 74-jarige(!) Engelsman. Daarna CL-finale tot de rust gekeken. De Spaanse commentatoren spreken zo snel gedurende de gehele wedstrijd, dat Matthijs van DWDD op een stotteraar lijkt.
Geen WiFi. Welterusten.
Pelgrim Sjek.