Maagdelijk.

23 mei 2016

Adres:

Albergue de Peregrinos
'Santos Mártires'
Calle Ruya Mayor
Santander

Maagdelijk.

Vanmorgen om kwart voor zeven opgestaan, omdat we pas om kwart over zeven konden eten. Voor Fred en Anna was het weer een midzomernachtsdroom. Volgens beiden had er die nacht weer een compleet snurkkoor een concert gegeven. Ik heb ze nogmaals uitgelegd, dat ze gewoon hun ogen dicht moeten doen en dat moeder natuur dan de rest wel voor zijn rekening neemt.
Op naar de kust. Die was volgens Anna 'awesome'. Dat kon ik zonder meer beamen. De uitstekende rotsen in de oceaan zijn groot en massief. De golven rollen richting de kust in een eeuwig durend ritme. Er zijn veel surfers, hoewel het volgens mij maandag is vandaag......De zon schijnt, lekker windje. Heerlijk wandelen.
Een aantal dagen geleden schuurde mijn kleine teen van de linkervoet tegen de binnenkant van de schoen. Heb er een pleister omheen gedaan. Gisteren heb ik een klein vezeltje op die plek verwijderd. Probleem opgelost!
Het is toch een groot wonder dat alle gewrichten, botten, spieren etc. deze inspanningen kunnen leveren.
Om half elf lopen we de maagdelijke playa van Santander op. Aan de horizon zie je de stad liggen. Maar een pelgrim weet dan: juist, ik ben er nog lang niet. Het was een schitterende wandeling over het strand. Je loopt op ongerept zand. Jouw voetafdrukken zijn de enige. Een soort Robinson Crusoe gevoel.
Na een drie kwartier moesten we met een soort ferry naar de stad. Kaartje aan boord gekocht. Halverwege nog even een tussenstop. Daarna komt die matroos nog een keer langs om het kaartje af te scheuren?! Waarschijnlijk opdracht van hogerhand.
Bij de stad op de kade aangekomen, komt Giel, een vriendelijke Nederlander uit Bergen, ons begeleiden naar de plaatselijk Albergue. Hij is al een dag hier, want zijn bagage is in Barcelona achtergebleven.
De tent gaat pas om half drie uur open. Dus een pincha (is eigenlijk hetzelfde als een tapas) gegeten en wat gedronken. Na de incheck (dat een eeuwigheid duurde, want de dame moest allerlei paperassen invullen) de prachtige stad bekeken. En in een verkleinde Spaanse uitgave van de Action een bril (met touwtje) gekocht. Fred heeft in een internetcafé zijn vliegticket uitgeprint.
Van veiligheidseisen hebben ze in deze toko nog niet zoveel kaas gegeten. De kamers zijn volgepropt met stapelbedden. De elektra in de douche is niet geaard. Losse draden. Het vocht loopt in stralen langs de muur. Deuren klemmen. De gang tussen kamers net stapelbedden staat vol met rugzakken. Deze mogen niet op de kamer i.v.m. bedwantsen. Er is geen nooduitgang, brandtrap etc. Gevaarlijk, maar niet aan denken.
Na het eten gedoucht. Zo lekker oogjes dicht. Fred zal ook deze nacht weer proberen om Klaas Vaak naar zijn stapelbed te lokken!
Morgen naar Santillana del Mar.
Welterusten.
Pelgrim Sjek.