Bril.

22 mei 2016

Adres:

Albergue 'La Cabaña del Abuelo Peuto
Güemes

Bril.

Enigszins gehandicapt begin ik dit stukje. Vandaag ben ik onderweg ergens na de ontmanteling van de kilo's op mijn rug (=rugzak) mijn geliefde magnetische bril kwijtgeraakt. Hier kwam ik pas achter, toen ik mij moest inschrijven in de herberg, waar gelukkig nog wel plaats was.
Terug naar het begin van deze dag. Om half acht de tijdmachine ingeschakeld. We konden vandaag kiezen uit twee routes naar bovengenoemde plaats: langs de kust of via het binnenland. De kustroute had als zwakke plek een overtocht met een pontje. Gaatie wel, gaatniet? Als hij niet zou varen, betekende dat 5 heen en 5 km weer terug. Dus praktisch gezien: 10 km gelopen voor Jan met die korte achternaam.
Bij het ontbijt in het klooster, dat om exact 7.15 uur begon, zaten wat Spanjaarden, die zeker wisten dat het bootje zou varen. Dus na de 'café au chaud', Mariakaakjes en jarenvijftig verjaardagscake besloten we toch de kustroute te volgen.
In de grote ontvangst-, nu dus vertrekhal wilden we via de enorme houten deur het pand verlaten. Edoch, de regen kwam letterlijk met bakken de lucht uit. Dus (het lijkt wel een modeshow) regenkleding aan. Fred had z'n regenoutfit verloren, dus hij trok mijn poncho aan. Ik mijn regenjack en camaches.
Via de boulevard van vijf km in de stromende regen naar het heen-en-weer bootje gelopen. Op het strand aangekomen, liepen we over een soort vlonder naar het strand. Waar de boot zou aanmeren, was onduidelijk. De wind had ondertussen een windkracht zeven ontwikkeld. Een soort Zuid-Europees vissersbootje kwam onze richting uit en klapte plotseling een soort hangtrap uit. Daaroverheen betraden wij deze mini-'Titanic'. Opeengepropt in de kajuit gingen we naar de overkant. Nadat we €2 lichter waren, stapten we op de door de kapitein met zand bestrooide houten steiger aan land. De regen was iets minder geworden. Doornat besloten we verder te gang. In een bar gaan zitten, was geen optie, want je wordt steenkoud!
Via een lange boulevard, een berg met geitenpaadjes, die door de regen modderig en spekglad geworden waren, kwamen we op een strand van een km of vijf naar Noja. Gelukkig werd het min of meer droog.
Na de koffie weer op weg. We wilden een stuk afsnijden. Maar helaas hebben er een stuk van drie km 'bijgesneden'.
Na een km of 32 kwamen we in de albergue aan. Een grote. Plaats genoeg. Douchen. Daarna een km lopen naar de kroeg in het dorp. Gezelligheid kent geen tijd, nietwaar?
We waren om acht uur net op tijd voor de maaltijd. De uitleg over het ontstaan van de albergue hadden we 'helaas' gemist.
Om kwart voor tien toch nog maar even de wetenswaardigheden van deze dag getikt. Morgen een korte etappe naar Santander. Geen WiFi. Desondanks welterusten.
Pelgrim Sjek.