Dromen bedrog?
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
19 Mei 2016 | Spanje, Pobeña
19 mei 2016
Adres:
Albergue de Pobeña
Pobeña
Dromen bedrog?
Vanmorgen hebben we heerlijk uitgeslapen tot zeven uur. Wat een verwennerij. Ontbeten. Nog wat verpakte Mariakaakjes (wie is niet mee verwend!) voor onderweg meegenomen van de ontbijttafel. Inpakken en wegwezen. Dat was althans de bedoeling. Een blik naar buiten vertelde ons, dat het motregende. Dus de Vredestein spullen omgehangen. Was achteraf niet nodig. De neerslag was minimaal. Het grootste deel van de dag was het droog.
Biecht: de eerste twaalf kilometer naar Portugalete hebben met de trein afgelegd. De reden daarvan is, dat je over een vergelijkbare afstand in Nederland: Arnhem - Dieren loopt. Geen probleem zal de opmerkzame lezer zeggen. Ook dat klopt!! Maar over een desolaat industriegebied lopen is ook voor een doorgewinterde pelgrim iets te veel van het goede.
Dus vanaf een uur of tien gestart. Om te bepalen waar de route liep op de kaart gekeken. De route kwam van de andere zijde van de Ría de Bilbao. Vanaf de brug moesten we op de route komen. Brug? Er was geen brug te bekennen!! Hoe kon dat? Er was wel een soort hoge Mecano-constructie gebouwd. Wat bleek: er hing aan kabels een soort weg aan het geheel, die heen en weer het vervoer regelde. Nog nooit iets dergelijks gezien. Wel mooi!
Nadat we de stedelijke bebouwing achter ons hadden gelaten, hebben we op ons gemak de resterende dertien km afgelegd. Toen we in La Arena waren, dachten we er al te zijn (plaatsnaam borden ontbreken en we hadden niet goed op de kaart gekeken). Dan maar iets drinken. Vervolgens de laatste kilkometer. Om twee uur bij de albergue aangekomen, die bleek pas om drie open te gaan. Dus wachten. Anna was ondertussen ook aangekomen. Had in Bilboa een museum bekeken.
Om drie uur intekenen. Er stonden een stuk of dertig pelgrims voor de deur. Binnen allemaal stapelbedden.
Voor Fred was het een enorme schok! Hij had hier in zijn rustige bedje thuis over gedroomd: met 24 mensen in één ruimte van tien bij zeven meter slapend, zuchtend, kreunend, rochelend, hoestend, mompelend en vooral snurkend door te moeten brengen!! Of zoals Fred het zo treffend uitdrukte: "Ik ben dichter bij de Heer gekomen, want dromen komen echt uit!!"
Op een verhoging zittend overzag hij de zich installerende schare en schudde zijn grijze hoofd. Ik verheug me o.a. al op de komende overnachtingsplaatsen. Maar het is ook eigenlijk wel een beetje zijn eigen schuld: hij heeft niet in dienst gezeten. En daar leer je ook dat je altijd en overal in elke stand kunt slapen. Echter berouw komt na de zonde.
Nog even over het strand gelopen. Vanavond eten in de plaatselijke bar.
Morgen naar Castro-Urdiales.
Welterusten.
Pelgrim Sjek.
Adres:
Albergue de Pobeña
Pobeña
Dromen bedrog?
Vanmorgen hebben we heerlijk uitgeslapen tot zeven uur. Wat een verwennerij. Ontbeten. Nog wat verpakte Mariakaakjes (wie is niet mee verwend!) voor onderweg meegenomen van de ontbijttafel. Inpakken en wegwezen. Dat was althans de bedoeling. Een blik naar buiten vertelde ons, dat het motregende. Dus de Vredestein spullen omgehangen. Was achteraf niet nodig. De neerslag was minimaal. Het grootste deel van de dag was het droog.
Biecht: de eerste twaalf kilometer naar Portugalete hebben met de trein afgelegd. De reden daarvan is, dat je over een vergelijkbare afstand in Nederland: Arnhem - Dieren loopt. Geen probleem zal de opmerkzame lezer zeggen. Ook dat klopt!! Maar over een desolaat industriegebied lopen is ook voor een doorgewinterde pelgrim iets te veel van het goede.
Dus vanaf een uur of tien gestart. Om te bepalen waar de route liep op de kaart gekeken. De route kwam van de andere zijde van de Ría de Bilbao. Vanaf de brug moesten we op de route komen. Brug? Er was geen brug te bekennen!! Hoe kon dat? Er was wel een soort hoge Mecano-constructie gebouwd. Wat bleek: er hing aan kabels een soort weg aan het geheel, die heen en weer het vervoer regelde. Nog nooit iets dergelijks gezien. Wel mooi!
Nadat we de stedelijke bebouwing achter ons hadden gelaten, hebben we op ons gemak de resterende dertien km afgelegd. Toen we in La Arena waren, dachten we er al te zijn (plaatsnaam borden ontbreken en we hadden niet goed op de kaart gekeken). Dan maar iets drinken. Vervolgens de laatste kilkometer. Om twee uur bij de albergue aangekomen, die bleek pas om drie open te gaan. Dus wachten. Anna was ondertussen ook aangekomen. Had in Bilboa een museum bekeken.
Om drie uur intekenen. Er stonden een stuk of dertig pelgrims voor de deur. Binnen allemaal stapelbedden.
Voor Fred was het een enorme schok! Hij had hier in zijn rustige bedje thuis over gedroomd: met 24 mensen in één ruimte van tien bij zeven meter slapend, zuchtend, kreunend, rochelend, hoestend, mompelend en vooral snurkend door te moeten brengen!! Of zoals Fred het zo treffend uitdrukte: "Ik ben dichter bij de Heer gekomen, want dromen komen echt uit!!"
Op een verhoging zittend overzag hij de zich installerende schare en schudde zijn grijze hoofd. Ik verheug me o.a. al op de komende overnachtingsplaatsen. Maar het is ook eigenlijk wel een beetje zijn eigen schuld: hij heeft niet in dienst gezeten. En daar leer je ook dat je altijd en overal in elke stand kunt slapen. Echter berouw komt na de zonde.
Nog even over het strand gelopen. Vanavond eten in de plaatselijke bar.
Morgen naar Castro-Urdiales.
Welterusten.
Pelgrim Sjek.
-
20 Mei 2016 - 13:58
Jetty:
Als je Fred kent (ik ken hem al meer dan 40 jaar), weet je dat het nu echt afzien voor hem is. Fred, ikbenn benieuwd hoe je hiermee omgaat ...... Gerrit, kun je het een beetje aan? Geniet overdag maar van dit ongetwijfeld prachtige gebied, zodat je 's nachts overal doorheen slaapt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
