Fred.

18 mei 2016

Adres:

Libro Controle Peregrinos
Albergue Claret Enea Aterpea
C/S. Francisco 12a
48003 - Bilbao - Bizkaia

Fred.

Beste volgers, rond een uur of tien na een geweldige maaltijd Spaanse tuinbonen en de bijbehorende wijn, lig ik nu in het onderste stapelbed van de aubergue mijn dagelijkse stukkie te tikken.
Alles wat er deze dag aan vooraf ging, zal ik proberen in zo goed mogelijk begrijpelijk Nederlands te verwoorden.
Vanmorgen om een uur of half zes was er eindelijk een haan, die volgens Spaanse Arbo begrippen precies wist wanneer hij zijn strottenhoofdspieren in de juiste stand moest manoeuvreren om duidelijk te maken dat het tijd was om op te staan.
Na het standaard gebeuren en het ontbijt met "Australian Anna" op weg naar Bilbao. In de stad moesten we wachten voor de trein. Jawel, toen ie voorbij kwam...hij ging naar Bilabo!! Als pelgrim heb je daar natuurlijk niets aan. Elke keer het ene been voor het andere en dan kom je er wel. Voor deze dag waren dat welgeteld: 59.689 stappen.
Het volgende stukje is misschien wat onsmakelijk, maar ik wil het toch even memoreren... Er bestaan verschillende soorten boodschappen: kleine en grote. De grote ging deze morgen niet van harte. Dus u vat'm al: tijdens eerste klim, toen we na een uur Guernica uit waren, begonnen mijn darmen peristaltische bewegingen te maken en ik heb toen zeer biologisch verantwoord een redelijke 'bruine trui' in het Baskische land neergevlijd. Ik kan nog mededelen, dat je dan wat lichter de heuvels bedwingt.
Het wandelen in geaccidenteerd terrein is een andere discipline dan het gewone voortbewegen in "le Pays-Bas" (de naam zegt het al). Als er in de wandelgids staat dat de afstand tussen twee plaatsen dertig km is, dan moet je niet denken, dat je er een x-aantal uren over doet. Want de snelheid bergop- en af is anders dan lopen over vlak terrein. Je moet in uren denken over de af te leggen afstand. Dat voorkomt teleurstellingen in de trant van: Hoeveel km heb ik gelopen? Het antwoord is dan altijd: minder dan ik gedacht had!!
Op de helft van de afstand loopt de Kanzasman nog steeds. Hij is 'disigner' van kleding! Vandaar de laptop.
Na een stuk langs de BI3713 gelopen te hebben staan er een aantal Fransen en Italianen bij een bushokje: ze vinden het langs deze weg te gevaarlijk: ze nemen de bus naar Bilbao??!!
Niks gevaarlijk. Je kunt veilig langs een prima voetpad langs de weg lopen. Dus wij zijn vrolijk verder gewandeld. Het is tenslotte de Camino!
In de steden komen we ook langs scholen. Dus kijken. (Beroepsdeformatie) Kinderen dragen per groep hun eigen gekleurde kleding. De juffen (meesters heb ik niet kunnen ontwaren) hebben gekleurde schorten aan. In de trant van "de assistente van dokter van de Ploeg!" Kleurrijk. Duidelijk. Geen gepest over kleding.
Voor de eigenlijke intocht in Bilboa moesten we nog een flinke pukkel bestijgen en afdalen. Als toetje zullen we maar zeggen.
Om drie uur zien we de enorme metropool liggen met z'n half miljoen inwoners.
Met een Fransman een broodje en een sapje gedronken op stadsniveau. Daarna naar de albergue. Een fantastisch nieuw onderkomen. Ingeschreven. Gedoucht.
Daarna met de metro naar het busstation om Fred op te halen. Hij is vandaag met het openbaar vervoer naar Bilbao gekomen. Hij loopt een weekje mee. Wordt supergezellig. We hebben al wat ervaring!
Gezamenlijk in de albergue gegeten met inwoners uit Oostenrijk, Nederland, Frankrijk, Australië en Rusland. (Jammer dat Poetin niet mee-eet/loopt)
Nu lekker slapen. Morgen een kleine etappe.
Welterusten.
Pelgrim Sjek.