Canard

7 mei 2016

Adres:

Gîte Communal
Le Bourg
Pomps

Canard.

Na de bevoorrading vanmorgen om zeven uur van start gegaan. Het zwerk was heerlijk bewolkt. Dan is het heerlijk wandelen. Want als tie schijnt.....
Na een uurtje zie ik plotseling een hert een akker oversteken. Als we wat rustiger waren geweest, hadden we hem van dichtbij kunnen spotten. Maar ja, als je alles van te voren weet..?
Na ruim anderhalf uur in Arzacq-Arraziguet (is Baskisch) in de Carrefour voor twee dagen geravitailleerd, want morgen is het zondag. Je moet als pelgrim als het om voedsel gaat, vooruit denken, want anders heb je niks. Tijdens wandelen merk je wel dat je energie verbruikt. Regelmatig eten en drinken is bittere noodzaak.
Het eerste gedeelte van de etappe gaat door zeer geaccidenteerd terrein. Bergie op en heuveltje af. Zo langzamerhand is het bestijgen van uitstulpingen van onze aarde een soort routine geworden.
Door de grootte en uitgestrektheid van Frankrijk is het wel logisch, dat de Fransozen maar één vervoermiddel kennen: de auto. Althans iets waar een motor in zit.w
Ook vandaag weer over veel asfalt gelopen. Is nu niet zo erg, maar als de zon echt zijn best doet, dan komt er naast je eigen warmte ook nog de opstijgende hitte van de weg bij.
Om half drie op een picknick bank op een schoolplein van een lagere school ons laatste voedsel voor vandaag opgegeten. Het woord 'schoolplein' is een te groot woord. Ik denk, dat het in Nederland direct door alle pedagogische instellingen die ons land rijk is, met onmiddellijke ingang hermetisch afgesloten zou worden. Het plein bestaat uit asfalt?! Geen speeltoestel te bekennen.
De laatste drie kilometer naar onze bestemming ging als vanzelf. De reden hiervan is een logische: een lekker biertje als beloning!!
Ingeschreven. Gedoucht. Franse jongen heeft de gîte voor 'demain soir' in Sauvelade al voor ons gereserveerd.
Om zeven uur eten...dat heb ik ook gedaan samen met: vijf Fransen, Mercin en mezelf.
Beschrijving van het diner.
Vooraf: blokjes rode bieten, die je eventueel kon larderen met mosterd?! Hoofdmenu: wortels,boontjes,selderij en hele dunne stukjes aardappel. Dit alles was opgewarmd. Naast dit geheel kwam te liggen een eendenpoot. Toen ik hem zag, had ik al een vermoeden dat hij de Camino al enkele malen gevlogen had. Daarna volgde het ontleden. Mijn mes en vork weigerden dienst! Er zijn grenzen. Wat zacht dijbeenvlees zou moeten zijn, was een blauw gekleurd, onmogelijk nader te definiëren stukje vlees. Ik heb de gîteresse gevraagd de poot op te sturen naar het vermaarde biologisch instituut in Parijs om het daar tentoon te stellen als een Baskische eendenpoot.
Het toetje bestond uit een stukje regionale kaas van vier vierkante centimeter, tezamen opgediend met een stukje cake.
Ondanks deze culinaire ontberingen ga ik morgen toch weer op weg.
Ga zo dadelijk lekker slapen. Allen een fijne Moederdag toegewenst.
Welterusten.
Pelgrim Sjek.