Bestaat toeval?

5 mei 2016

Adres:

Hôtel de la Paix
7 Rue Carnot
Aire-sur-l'Adour

Bestaat toeval?

In één van vele kamers van dit oude hotel lig ik op een bed dit stukje te tikken. Deze twee etages tellende herberg is waarschijnlijk in de jaren vijftig de Fine Fleur van deze plaats geweest. De tand des tijds heeft hier erg zijn best gedaan. Het is nu in gebruik als pelgrims hotel. Eigenlijk vandaag, Hemelvaartsdag, gesloten. Maar de waardin was gisteren zo vriendelijk om ons gastvrij op te nemen, als we bij aankomst haar even wilden bellen. Dat was geen probleem. We liggen dus nu met z'n tweeën in dit gedateerde hotel op een kamer waar acht bedden staan...
Vanmorgen ben ik i.v.m. de hitte om zes uur opgestaan (iets dat ik met H'vaarstdag altijd al doe) en na de dagelijkse sanitaire beslommeringen om zeven uur van start gegaan. Voor het eerst de korte broek aangetrokken en mijn blote lichaamsdelen met zonnecrème ingesmeerd. Geen overbodige luxe!! Er was geen haan (Frankrijk!!) op de weg.
Toen ik de stad uit was, ben ik twee uur lang begeleid door Franse vogels, die net ik als ik elke dag dezelfde rituelen ten uitvoer brengen. Met dien verstande, dat zij zingen en ik loop. Andersom zou een rare volgorde zijn. Zelfs in Frankrijk!
Om een uur of elf de eerste uitspanning waar wat te drinken was. Een slimme Française bracht in haar schuurtje allerlei 'homemade' producten aan de man/vrouw: appelsap, kaas en taarten.
Daarna was het vervolg van de tocht eigenlijk erg eentonig. Over eindeloze asfalt wegen. De zon scheen onbarmhartig op mijn knar. Na de tweede rust heb ik onder het lover van een boom heerlijk genoten van de rust en een broodje en een appeltje gegeten.
Vervolgens weer een saai lang stuk afgelegd met zicht op de Pyreneeën, die steeds dichter bij komen. Met dit verschil, dat ik nu mijn pet met achterklep uit de rugzak heb gehaald. De temperatuur liep tegen de dertig graden aan. Als deze koperen jongen lang in je nek brandt, zou je een zonnesteek kunnen oplopen. Iets wat in mijn omstandigheden niet erg handig is.
Om half drie bij het betreden van de stad, vraag ik altijd aan de eerste de beste 'local', die ik tegen kom of hij/zij de straat van de gîte weet. In bijna alle gevallen loop je dan niet verkeerd. Dat is na een tocht van een aantal kilometers iets, dat je ten allen tijde wilt vermijden.
Na het bezichtigen van toilet, slaapzaal en douche; de uitleg van de regels van het "hotel", ben ik lekker gaan douchen.
Daarna waren we wel toe aan een 'pression blonde'!! Na het eten van vanavond pakken we weer een heerlijke nachtrust. De vorige zin begon met 'na het eten'. Maar wat er 'voor het eten' gebeurt?? Ik ga vast naar de brug in het centrum. Zie ik daar zitten Marcin, mijn pilgerfreund uit Berlijn. Op 17 april voor het laatst gezien. Zit hier al drie dagen met een blessure. We drinken een pilsje. Even later (toeval?) komt Herr Flick aus der Schweiz aangelopen!!! Ook drie dagen geblesseerd aan deze plaats gekluisterd. Even later komt Bertrand aangelopen en het viertal is compleet. Ken je die mop van die Duitser, Zwitser, Fransman en Nederlander? Hebben samen gezellig in l'Adour gegeten!!
Omdat het weer er de komende dagen fantastisch uitziet, sta ik morgen weer om zes uur op voor een tochtje van 24 km naar Pimbo. (Is geen naam uit de Jippo of Donald Duck; bestaat echt!!)
Weldadige nachtrust toegewenst van
Pelgrim Sjek.