Weer alleen.

4 mei 2016

Adres:

Gîte d' étape de Nogaro
Avenue des Sports
Nogaro

Weer alleen.

Na het afscheid nemen van Ben en Ineke was het vanmorgen toch even wennen om weer alleen de aarde onder je voeten te moeten beroeren. Het was eigenlijk een klassiek afscheid zoals je in films ziet: twee rugzakken naar rechts en één naar links. En zo wordt de afstand steeds groter!!
Maar ja, aan alle goede en leuke dingen komt een eind. Wie weet komt er nog een keer ergens een vervolg......
Met de lolly van Nadine op zak om half negen vertrokken. Strak blauwe lucht en een heerlijke temperatuur. Deze blijft maar stijgen in deze regio. Na een half uur het windjack toch maar uit gedaan.
Ook nu hangt achter op mijn rugzak de schelp, die ik van mijn veel te vroeg overleden collega Rianne heb gekregen. In 2012 is ze meegegaan van Velp naar Santiago. Ik heb het gevoel, dat ze nu ook met mij meeloopt.
Om kwart over negen duiken na een bocht ineens in de verte de Pyreneeën op!! Alle toppen zijn nog bedekt met sneeuw. Mooi gezicht.
In deze 'Gers-streek' waar ik nu doorheen loop, zijn mij in de loop der eeuwen vele beroemdheden voor gegaan. O.a. Charles Castelmore d'Artagnan, minister van de Romeinse keizer Theodose. Deze trouwe vazal werd Field Marchel om zijn loyaliteit aan Louis XIV.
Als je in berg-en heuvelachtig gebied wandelt en je kijkt voor je uit (moet je altijd doen,trouwens!) om te bepalen waar je denkt naar toe te gaan, heb je het negen van de tien keer mis: je gaat altijd een andere kant op. "Het is nooit wat je denkt, dat je wilt dat het is, wat je denkt". Hij is wat ingewikkeld, maar in ons leven is ook niet alles makkelijk!! Het is, denk ik, een spreuk die in het dagelijks leven ook wel eens van toepassing is.
Twee keer lekker gerust onderweg. De laatste keer in de berm tegenover een ommuurd landgoed, waarvan de toegangspoort aan beide kanten geflankeerd werd door twee enorme adelaars. Dacht eerst nog, misschien een optrekje van Karel Aalbers!
Bijna het hele parkoers tussen de wijnvelden gelopen. Afgewisseld met stukken bossages, zodat je lekker in de schaduw liep.
Plotseling zomaar midden in de wijnvelden een kerkje. Deur uitnodigend open. Alles was aanwezig: koelte, altaar, beelden, preekstoel, schilderijen, zilveren kandelaars. Even gezeten. Genieten van de stilte.
Doordat de warmte toeneemt liggen de salamander en hagedissen in het gras te zonnen. Als er echter een pelgrim langskomt, zoeken ze links en rechts een veilig heenkomen.
Om twee uur passeer ik het bord 'Nogaro'. De gîte was open. Ingecheckt en gedoucht. Slaapplaats voor morgen geregeld. Stadje even verkend. Boodschappen gedaan. Stukje tikken. Nog even gefacetimed met de kinderen en kleinkinderen. Leuk om ze even te zien en te spreken.
Het is morgen Hemelvaartsdag. Dus ik ga denk ik maar een stukje dauwtrappen.
P.s. Kan iemand even uitzoeken wie er het dichtst (er boven of er onder) bij €16 zit. Dat kostten namelijk de wandelstokken.
Welterusten. Fijne vrije dag toegewenst van:
Pelgrim Sjek.