Zwitserleven gevoel

29 april 2016

Adres:

Gîte l'Etoile Occitane
140 Rue Nationale
Lectoure

Zwitserleven gevoel.

Het is misschien een beetje eentonig aan het worden, maar het lopen van de Camino verschilt in sommige opzichten niets met het dagelijks leven van de gewone sterveling, die elke dag noeste arbeid moet verrichten voor het dagelijkse brood en eventueel beleg.
Dus: wekker, opstaan, toiletteren, eten, rugzak inpakken en op weg. Deze morgen was dat om een uur of negen. Na een half uur lopen kwam ons een Franse pelgrim tegemoet met ezel op weg naar Le Puy. Zo moeten er vroeger velen op pad zijn gegaan met hun trouwe viervoeter. Toen hij ons voorbij liep, hoorde je hem even later met z'n metgezel praten. We hebben het heel rustig aan gedaan, want de afstand was maar 16 km.
Als je aan het wandelen bent, heb je in dit immense land allerlei richtpunten als eventueel doel waarnaar je denkt naartoe te lopen. Pelgrimswijsheid: "Het nooit zoals je denkt dat het is". Gisteren waren dat twee kerncentrale schoorstenen. Vandaag een 'chateau de l'eau' (watertoren). Op een gegeven moment was ik 'm kwijt, vraag ik aan Ineke, die achter mij loopt: waar is die watertoren? Moet je achter je kijken: stond Ben in de berm te piesen!! Was toevallig, maar wel komisch.
Ben was bij de start ook al het piespaaltje: (kan de woordspeling niet laten passeren). na de inkoop komt Ben buiten. Heeft hij zes(?!) kleine flesje water gekocht. Op zich geen probleem, maar je moet er wel de hele dag mee sjouwen. Hij gaf er heel genereus één aan mij. Ineke hoefde niet.
Hij probeerde nog vier flessen terug te brengen, maar onze Franse middenstander weigerde het geld terug te geven! De krent!
Om twaalf uur een uurtje het Zwitserleven gevoel ervaren aan rand van een idyllisch meertje: baquette, paté, banaantje en tegen de rugzak liggen zonnen.
Half drie liepen we na een steile beklimming (de stad ligt op een heuvel, want was vroeger een vesting) de stad binnen. De gîte was snel gevonden. Direct weer de slaapplaatsen voor morgen geregeld in La Romieu.
Gedoucht en natuurlijk weer heel vervelend: een drankje tot ons genomen. Zoals jullie wel gemerkt zullen hebben: het leven van een pelgrim is zo slecht nog niet.
Van Mirjam heb ik vernomen, dat het weer in Nederland niet echt geweldig is. In gedachten leven we zeker met jullie mee. Helaas kan ik er ook niets aan doen.
Om zeven uur eten. Vervolgens na 468 km te hebben afgelegd, wensen wij jullie een goede nachtrust toe vanuit Lectoure.
Ben, Ineke en Sjek.