Les chaussures et St.Jaques

23 april 2016

Adres:

Gîtes et Chambres d'hôtes Domaine des Mathieux
Les Marhieux

Les chaussures et St.Jaques

Na de ochtend cerémonie protocollaire ging ik met mijn kratje bezittingen naar de paardentrailer om mijn rugzak in te pakken. De banaan, een appeltje en twee koekjes bevatten voor de eerste zes kilometer voldoende calorieën. Dus weer op weg om kwart voor acht. Dondere lucht, dreigend, maar gelukkig droog.
Het wandellandschap was weer zeer variërend. Na ruim twee uur in een bushokje weer wat voedsel ingenomen. Daarna op weg naar Cahors. Dit is een grote stad voor dit gebied.
Om elf uur liepen ik naar beneden. Achter mij kwamen Gabriëlle en haar vriendin mij huppelend achterna. (We zaten twee dagen geleden in dezelfde gîte). Logisch, de rugzak hadden ze vooruit gestuurd. Ze gingen vandaag terug naar Parijs.
In vertrouwen kan ik jullie wel vertellen, dat het een slok op een borrel scheelt of je met of zonder rugzak loopt.
Voor de brug een café au lait gedronken.
Op de brug over de rivier de Lot staat een huisje waar pelgrims door twee vrijwillige dames ontvangen worden. Ze voorzien je van gratis drinken, vijgen, pruimen, koekjes en alle informatie, die je maar wilt.
Ik kreeg een plattegrond van Cahors mee. Daarop had ze aangetekend waar ik mijn chaussures zou kunnen kopen. Deze winkels waren volgens haar in de omgeving van de kerk, waar ook nu de zaterdagmarkt aan de gang was.
Alle winkels rondom het centrum hebben met mijn blik mogen aanschouwen. Eén ding was al spoedig duidelijk: je kunt van alles kopen: schoenen, kleding, horloges, portemonnees, paraplu's, bh's etc. En op de markt alleen datgene wat Fransen belangrijk vinden: eten.
Op mijn vraag in een schoenenwinkel waar ik sportsokken kon kopen, was het antwoord: vier kilometer buiten de stad op weg naar Toulouse?!?!
Ik heb wel een paar sokken gekocht. Volgens mij ben ik nu de pelgrim met de duurste sokken in heel Frankrijk. Wie de prijs raadt, kan een fles wijn verdienen. In een casino de dagelijkse voorraad in geslagen.
Daarna weer een hele steile klim om de stad uit te komen. Dit was geen probleem.
Volgens mijn idee van tijd en afstand kwam ik om drie uur op de plaats van bestemming aan. Wat er verkeerd is gegaan, weet ik niet. De afstand in mijn guide klopt voor geen (kilo)meter! Op mijn vraag of ik kon slapen, antwoordde de eigenares van de gîte: "Non, complet!" Ze wees me de weg: nog zes kilometer lopen naar Labastide-Marnharc. Kon nooit. Maar ja, had geen keus.
Het bos weer in. Kwam langs een verlaten hut. Ik bedacht me, als het niet lukt, ga ik hier slapen. Achter mij zware wolken en onweer. Ik besloot terug te gaan naar een klein plaatsje er voor, waar ik ook een auberge had gezien. Weer terug. Bij de gîte op een bankje gaan zitten, want het begon te donderen, te knetteren en te regenen. Ik dacht, ik wacht wel af. Vroeg de eigenaresse: wat ik van plan was. Wachten. Vroeg nog: avez un lit pour moi? Non. Even later...
Komt de aubergeres naar buiten: ze had nog wel een bed??!! Ik heb haar gezegend, St.Jaques bedankt en in Santiago zal ik een bougie voor haar ontsteken!!
(Ik moet wel bekennen, dat ik haar de eerste keer wel iets onaardigs heb toegewenst!).
Lig nu in een apert onderkomen met wc, douche en een heerlijk bed.
Het souper was prima. Met het Franse echtpaar van gisteren en een Fransman, die zich hier teruggetrokken had om zich voor zijn examen "binnenvaartschipper" op de rivier de Lot, voor te bereiden. Praatte zeer goed Engels.
Ik durf het bijna niet op te schrijven, maar ik heb de 'canard', die toch weer ten tonele gevoerd werd, ontdaan van het zachte vlees. Was niet onaardig qua smaak. De Fransozen lieten alleen de botten liggen. Zover ben ik nog niet.
Volgens de patron was er geen WiFi door het onweer,dat we vanmiddag gehad hebben. Maar ook hier heeft St.Jaques weer voor een optimale internet verbinding gezorgd.
Goed weekend allen en een gezegende nachtrust vanuit Frankrijk.
Uw nederige pelgrim Sjek.