Zorgeloos mooi

18 april 2016

Adres:

Gîte d'Etap
Les Violets Bleus
3, Rue Camille Douls
Decazeville

Zorgeloos mooi

Vanmorgen afscheid genomen van een snurker, die zich laat naast mijn sponde genesteld had. Tegen de morgen na het toiletbezoek begon hij zijn nasale concert. Tegen z'n bed geschud. Hielp even. Vervolgens even de stoel die tussen onze bedden instond, flink heen en weer geschoven: toen was ie ook wakker!!
Ontbijt meegenomen en vertrokken. In de Middeleeuwse vesting was het doodstil. Onder de bezielende begeleiding van de vogels liep ik de berg op.
Het was direct al klimmen geblazen. De paden zijn modderig en glibberig door het water wat van alle kanten op de paden terecht komt en dan z'n weg naar beneden zoekt. Boven bij een klein kapelletje midden in het bos, kwam er weer een jonge Fransoos voorbij stuiven, alsof hij het wereldrecord bergop lopen wilde verbeteren. Geef enkel oog voor het uitzicht en de prachtige omgeving.
De zon kwam na een uur achter de wolken tevoorschijn en de temperatuur begon behaaglijk te stijgen.
Op 500m liep ik bijna in de wolken (letterlijk). Op 550m kom ik het bos uit en kijk uit over weiden en velden. Op deze hoogte zitten de blaadjes nog in de knop. Maar de kracht van de zon zal weldra het groen naar buiten persen.
Bij de frisse wind draag ik wel mijn windjack.
Om aan te geven in wat voor afgelegen gebied ik wandel: ik heb mobiel 'geen service'.
Over de eerste zes en een halve kilometer heb ik 2,5 uur gedaan.
In een boerenschuur heb ik gezeten op een pallet mijn ontbijt genuttigd. Het is wel iets later dan normaal. Maar er is op deze tocht wel meer niet normaal.
In het tweede dorpje zijn de enige levende wezens twee ezels, die aan het eten zijn. Ik probeer ze naar mij toe te lokken, maar ze geven geen sjoege. Ze hebben nog gelijk ook!!
Als je zo de hele dag in je uppie loopt, denk je, waar zal ik het eens over hebben in mijn stukkie. De bomen zwijgen, de struiken houden hun mond en het gras zegt helemaal niets!! En toch is het schitterend om mee te mogen maken.
Als je zoals vandaag veel moet klimmen, dan sta ik regelmatig stil en kijk achterom. Als je dan de kleine stroompjes naar beneden ziet gaan, beschenen door de zon, dan zijn het net glinsterende kettingen, die als oneindige schakels naar beneden gaan.
In en klein gehucht stuit ik op een café waar pèlerins iets kunnen nuttigen op basis van het begrip 'donativo' , d.w.z. kijk maar wat je er voor over hebt.
Ook licht er weer een viervoeter op de weg. Heb toch maar een stok gepakt. Was niet nodig.
In een wei zeven prachtige diepzwarte vleeskoeien gefotografeerd. Om twaalf uur weer wat gegeten, zittend op een zwerfkei en onder het kritisch oog van een koe. Ik heb geen idee wat er in de hersens van het beest omging!
Vlak voor mijn bestemming was er over een lengte van wel een kilometer de elektrische bedrading van de palen 'gevallen'. Weliswaar geïsoleerd, maar toch.
In het zicht van de haven heb ik in de bergen nog een soort ererondje gelopen (net zoals vroeger in Jericho) , voordat ik uiteindelijk naar beneden geleid werd.
Na het inchecken en het douchen heb ik nog wat inkopen gedaan. De afstand was vandaag maar 20 km. Dat 'maar' kun je er wel aflaten. Totaal afgelegde afstand tot nu toe: 226 km.
Om zeven uur eten. Het was een superbe maaltijd.
Ga zo lekker slapen. Jullie ook denk ik.
Goede na nacht vanuit Frankrijk.
Sjek.