1000 km en ouverture

7 april 2016

adres:
Hotel Les Capucins
Rue des Capucins
le Puy-en-Veley

1000 km

De start begon al vroeg: 5 uur. Alles nog even nalopen. Vergeef me de woordspeling. Douchen, aankleden en auto inpakken. In Duitsland bij warme bakker lekker vers brood gegeten en daarna...en route.
Een ritje van 1000 km. Verschillende keren gepauzeerd. Om de beurt gereden.
's Avonds om zeven uur op de plaats van bestemming. Wat warms genuttigd en iets kouds gedronken en toen onder de wol. Je kunt beter 30 km lopen dan duizend km met je kont in een auto zitten.
Slaap ze.

8 april 2016

Adres:
Le Kompost'l
Aldon Aurélie
43580 - Saint Privat D'Allier

Ouverture

Om zeven uur réveille. Dit kwam niet door de wekker, maar door een goederentrein, die op drie meter van ons raam langsdenderde?!? Douchen, eten. Nou ja eten, dat wil zeggen, dat je iets eetbaars tot je neemt: één crossant (zonder beleg), kop niet te zpn koffie, glas jus en een bekertje yoghurt. Daarmee kun je makkelijk 23 km wandelen door geaccidenteerd terrein.
Hans en Mirjam hebben de auto ingepakt; ik mijn rugzak omgehangen. Afscheid genomen en vervolgens op pad. De eerste etappe van le Puy naar Saint-Privat-d'Allier ( je zult tegen de politie bij een alcoholcontrole maar moeten zeggen dat je daar vandaan komt!)
Meestal begin ik na het tennissen met het tweede pilsje, omdat de eerste toch niet smaakt. Vandaag echter was de eerste slag een daalder waard!! Wat een schitterend gebied. Het is een vulkanische uitgestrektheid waar je heerlijk mag/kunt kuieren. Het begon direct flink te stijgen. Vele paden worden aan beide kanten geflankeerd door op elkaar gestapelde stenen. Deze werden vroeger door de boeren bij het ploegen naar boven gehaald en als markering gebruikt.
Ook passeer je dorpen waar maar enkele huizen staan. Deze worden fanatiek beschermd door blaffende honden. Als je ze nonchalant voorbijloopt, is er niets aan de hand.
De uitzichten zijn wederom adembenemend.
Op verschillende plaatsen kom je ook hier weer verschillende monumentjes tegen van pelgrims, die in het harnas gestorven zijn. Kan ook gebeuren, nietwaar?
Na een uur of twee in een klein plaatsje weer café au lait geprobeerd. Dit is echt de laatste keer, dat ik dit bocht tot mij neem!!
Verder onderweg kennis gemaakt met een aantal Fransen. Leuke gasten wel. Ze hebben echter één handicap: ze spreken alleen hun moerstaal! Ze doen het gelukkig een beetje langzaam, zodat ik het redelijk kan volgen. Mijn Frans zal in hun oren wel klinken, zoals de eerste Turken Nederlands praatten, toen zij naar Holland kwamen.
Een kniesoor die daar op let! Ik in ieder geval niet.
In het klein kerkje van Monbonnet heb ik nog een kaars opgestoken voor allen die mij dierbaar zijn: dus ook alle lezers van deze ongein.
Na dit plaatsje heb ik iets gezien, dat je alleen gelooft, als je er bij geweest bent. Twee boeren hadden een koe in een soort ijzeren geraamte gestald. De koe, die kreupel was, moest aan zijn hoeven geholpen worden. Tot zover niet iets bijzonders. Een veearts doet dit voorzichtig met een krom mes. Echter, deze Fransozen deden dit (ik kan het weten, want ik heb ervaring) met een slijptol??!! Of het beest van haar mankheid verlost is, waag ik te betwijfelen!
Om half drie kwam ik op de plaats van bestemming aan. Maarrrr: om vier uur ontwaken ze hier pas. Desondanks heb ik een prima auberge gevonden. Zo dadelijk even wat drinken en enkele inkopen voor morgen doen en daarna eten. Op tijd naar bed.
Welterusten en tot morgen, uw nederige pelgrim.