De vierde dag.

Donderdag 25 april 2013 / Ribadiso /Árzua - Arca do Pino

Aubergue Otero
Calle Forcarey 2
15821 -Arco do Pino (La Coruña)

Vanmorgen een kwartiertje eerder opgestaan. Dat lijkt weinig, maar voor een pelgrim is het een verademing om een kwartier vroeger op de plaats van bestemming te zijn.
Na de routinehandelingen om even voor acht op pad gegaan. De temperatuur was lekker: een graadje of twaalf. De lucht blauw met hier en daar wat wolkjes. Kortom weer een super wandeldag!
Omdat we onderweg ergens gaan ontbijten, eten we wat müsli-repen en chocolade-croissants. Ik hoor jullie al denken: soooooow!
Om negen uur in Árzua op een straatterras heerlijk ontbeten. Als je daar dan zit, komen er allerlei bekende pelgrims langs. Het is elke weer een hartelijke ontmoeting: "Holá en Bon Camino".
Het vervolg van de wandeling was bijna de gehele dag door een zeer afwisselend pittoresk gebied met smalle en boeren paadjes, rotsbruggetjes over kleine beekjes, door kleine gehuchtjes, over bospaden, bosschages, enz.
We hadden het genoegen om een haan, die op school tijdens de 'kraailes' waarschijnlijk naar buiten had zitten kijken, om een uur of elf(?) te horen kraaien, waarbij hij de laatste noot net niet haalde. Humor tijdens de camino!!
Een enkele keer liepen langs de N-547 en dat is wat minder, maar ook dat hoort bij de Camino.
"@€&@!?%#$¥£" kwamen we een Caminopaal tegen waar de pijl zowel naar links als rechts stond. Gelukkig kwamen we er wel uit waar we heen moesten.
Onderweg verzamelen we zoveel mogelijk sellos (stempels) in onze credentials.
Onze Timmie heeft toch wel last van wat blaren. Elke morgen gaan we ze verzorgen, maar aan het eind van de trip is het toch wel pijnlijk. Dan slaat de vermoeidheid toe. Lopen is dan toch een bezigheid, die zich tussen de oren afspeelt. Maar hij loopt op karakter: een echte 'Modderkolk'.
Om kwart voor elf hebben op een bospaadje de verjaardag van Tim (28) gevierd. Vier cupcakes werden voorzien van een kaars. Na het aansteken werd een confetti-kanon in werking gesteld. De versierselen en ballonnen werden hem omgehangen. Na het uitblazen van de kaarsen en een 'hiep-hiep' uit volle borst, kreeg hij z'n cadeau overhandigd: een Caminopet.
Israël, de Spaanse ingenieur, die met ons oploopt tijdens de Camino, kwam net op tijd de bocht om. Hij kon toen mooi een foto van ons vieren maken.
Om half twaalf kwamen bij kilometerpaal '28'. Als je zo oud/jong wordt moet daar toch wel even bij poseren.
Om een uurtje of twaalf lekker geluncht in een bar. Elk stukje muur is daar van binnen voorzien van caminoteksten (muren,vloer en plafond) , die er door duizenden caminogangers zijn aangebracht. Heel apart.
Ook de Camino heeft een treurige zijde. We zijn ook nu weer een aantal plekken gepasseerd waar kruizen of plaquettes stonden van pelgrims, die tijdens de Camino in het harnas zijn gestorven.Triest. Helaas, ook dat is de Camino.
Door prachtige eucalyptusbossen bereikten we tenslotte half drie onze één na laatste auberge.
Het inchecken is al een ritueel geworden. David ( the Schottish marine-officer) en Israël ( the Spanish engineer) verblijven er ook.
Op een terras heerlijk zitten kletsen onder het genot van een koud biertje.
Om een uur of zes zijn we gaan eten.
Het diner was een geweldige happening. De oberes was een geweldige meid, ons op onnavolgbare wijze bediende. Ik heb de beelden en het verhaal, dat er bij hoort, zal ik wel vertellen als het zo uit komt komt.
Morgen alweer de laatste dag. Wat gaat de tijd snel! Richting Santiago!
Welterusten.