Santiago de Compostela

Maandag 23 juli 2012 / Arca do Pino _ Santiago de Compostela

Adres:
Mundoalbergue
Calle San Clemente 26
15705 - Santiago de Compostela
A Coruna - (Galicia)
Espana.

Speciale dag bij het opstaan. Het uiteindelijke doel. Daar klopt natuurlijk helemaal niets van. Dat realiseer je jezelf als je het bord "Santiago" ziet.
Laat ik bij het begin beginnen. Taalkundig vloekt dit, nietwaar Hilde?
Bij het veel te vroeg wakker worden vanmorgen, had ik zoiets van: het is de laatste dag van mijn Camino. Tegelijkertijd realiseerde ik mij, dat alle dagen, die ik gelopen heb, de belangrijkste waren.
Je hebt een bepaald beeld van datgene wat je denkt te zien als je Santiago ontwaart als je boven op de Monto Gozo staat.
It was a great disappointment!
Eerst kwamen we langs een camping en daar stond pelgrim Hans langs de kant van de weg. Ineke had in Frankrijk een paar weken met hem gelopen. Hij was al een week in Compostela. Hij bood ons koffie aan en we hebben dit met veel dorstplezier aangenomen. Met het pak koekjes, dat ik nog in mijn rugzak had, was het feest compleet. We hebben een aantal pelgrimervaringen uitgewisseld en zijn toen richting Santiago gegaan. Nog zeven kilometer.
Op de Monto Gozo hebben we bij een kunstwerk ( ter nagedachtenis aan een bezoek van paus Johannes ) een paar foto's gemaakt. Maar er was geen kathedraal te bekennen als je richting Santiago keek!
Bij ons vertrek na het monument, kwamen we in een grote groep Spaanse jongeren terecht, die de laatste kilometers naar Santiago gingen wandelen (ze waren met de bus afgezet op de Monto Gozo!?). Enkelen spraken wat Engels. Als een waterval rolden de vragen op mij af: waar vandaan? hoe lang gelopen? hoeveel kilometer? pijn? eten? slapen? etc. Ze begrepen niet hoe het mogelijk was.
Ben, die ook met een groep achter mij liep, had ze wijsgemaakt dat ik Gekke Gerrit heette. Dat riepen ze dan ook vol overgave uit volle borst. Zo bouw je dus in den vreemde een naam op!!
De teleurstelling was eigenlijk, dat we ineens voor de kathedraal stonden. De emotie, die ik onderweg vele malen heb gehad, ontbrak totaal. Het was een hele rare gewaarwording dat ik er ineens was!! Misschien is Finisterre anders.
Via de webcam heeft Mirjam mij nog gezien op het plein voor de kathedraal.
In de kerk was een dienst gaande. Heel indrukwekkend. Erg veel jongeren waren aanwezig. Wat een vastberadenheid in geloof. Bij binnenkomst handen we onze rugzak nog om. Een oude vrouw stond op en bood mij zijn zitplaats aan!! Waar vind je dit nog? Ik heb vriendelijk bedankt. Ik heb nog jonge benen, nietwaar?
Ik ben nog langs de sarcofaag van St. Jacques gelopen en heb z'n borstbeeld omhelst.
Daarna zijn we naar het bureau gegaan waar de certificaten worden uitgegeven. We waren heel snel aan de beurt. Het gaat er heel officieel aan toe. Je moet plaatsnemen op een stoel (ik ging gewoon zitten). Ik trof een Vlaamse official. Van waar zijt ge gekomen? Van Olland? Respect! Alle vier credentials werden van een stempel voorzien. Mijn voornaam werd op het certificaat met de Latijnse naam Gerardem voorzien. Omdat het nogal een fragiel document is, vroeg ik om een koker. Er stonden er tientallen achter de man opgestapeld. Jawel, geen probleem. Ik moest er wel één euro voor betalen. Ook geen probleem.
Daarna op zoek naar de bovenstaande auberge. Daar zullen we de komende twee dagen verblijven. Het ziet er allemaal piekfijn uit.
Daarna gaan we nog maar Finisterre. Een kilometer of tachtig. Een kippeneindje. Tot schrijvens vanuit Compostela.
Voordat ik ga slapen wil ik een ieder, die zo lief heeft gereageerd op mijn schrijfsels, heel erg bedanken. Het heeft mij heel erg gesteund. I'll never forget!!
Goede nacht vanuit Compostela!!
De nieuwe app. werkt niet.