Het einde nadert.
Door: Gerrit
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
18 Juli 2012 | Spanje, Sarria
Woensdag 18 juli 2012 / Triacastela _ Sarria (Lugo)
Adres:
Albergue Casa Peltre
Calle Escalinata Mayor 10
27600 - Sarria (Lugo)
De tocht van vandaag blonk uit door kortheid: 19 km. De route was door bebost berggebied over redelijk goed te belopen paden. Wederom een prachtige omgeving. Het weer: stralend blauwe lucht en 30 graden.
Na 11 km kwam de eerste bar op ons netvlies. Daar heb ik het fruit en wat müsli-repen gegeten.
Vandaag zijn we door heel veel kleine gehuchten gelopen. Het is bijna niet voor te stellen, dat er in de eenentwintigste eeuw nog mensen in dergelijke primitieve omstandigheden wonen. Aan een tractor, ploeg e.d. kun je zien, dat het tweeduizendenzoveel is, maar anders lijkt het of je in de Middeleeuwen loopt. Er straalt wel veel rust van uit. Rondscharrelende kippen, koeien die over de weg lopen en schapen die plotseling de weg over steken. Het heeft wel wat. Zeker als je kijkt naar onze jachtige samenleving.
Ik denk, dat het grote nadeel van dergelijke dorpen is, dat als de oudere mensen overlijden dan is zo'n gehucht ten dode opgeschreven. De jeugd, als die er al is, gaat naar de grote stad. Over blijven, net als in Frankrijk, spooksteden die niet meer levensvatbaar zijn. Triest, maar waar.
Eén ding is wel heel opmerkelijk: de straatjes (er is er maar één) waar je dan doorheen loopt, zijn geplaveid met natuursteen. De koeien, schapen, kippen etc. lopen en schi.... er op. Nu komt het: niemand maakt het schoon en in Nederland leggen we deze stenen in de huiskamer en we betalen er een vermogen voor.
Daarna zijn we in een keer naar de albergue gelopen. Een keurig en schoon onderkomen in het centrum van Sarria.
Elke dag komen we op de tour vele nieuwe gezichten tegen. Vooral veel Spaanse jongeren, die met de meest onbegrijpelijke tassen en plastic zakken in de hand(??!) rondlopen. Velen beginnen nu al te strompelen.
O ja. Toen ik vanavond terug kwam van een boodschap, zag ik inderdaad een bus stoppen en die braakte een stuk of veertig jonge Spanjaarden uit. Deze jongelingen gaan vanaf morgen de laatste honderd kilometer de Camino 'doen'. Ik ben zeer benieuwd hoe dat er uit gaat zien.
Nog 115 km. Jammer dan het einde nadert. Maar het gewone dagelijkse leven thuis lonkt toch ook wel weer.
Morgen naar Portomarín over 23 km.
Welterusten vanuit Sarria.
Adres:
Albergue Casa Peltre
Calle Escalinata Mayor 10
27600 - Sarria (Lugo)
De tocht van vandaag blonk uit door kortheid: 19 km. De route was door bebost berggebied over redelijk goed te belopen paden. Wederom een prachtige omgeving. Het weer: stralend blauwe lucht en 30 graden.
Na 11 km kwam de eerste bar op ons netvlies. Daar heb ik het fruit en wat müsli-repen gegeten.
Vandaag zijn we door heel veel kleine gehuchten gelopen. Het is bijna niet voor te stellen, dat er in de eenentwintigste eeuw nog mensen in dergelijke primitieve omstandigheden wonen. Aan een tractor, ploeg e.d. kun je zien, dat het tweeduizendenzoveel is, maar anders lijkt het of je in de Middeleeuwen loopt. Er straalt wel veel rust van uit. Rondscharrelende kippen, koeien die over de weg lopen en schapen die plotseling de weg over steken. Het heeft wel wat. Zeker als je kijkt naar onze jachtige samenleving.
Ik denk, dat het grote nadeel van dergelijke dorpen is, dat als de oudere mensen overlijden dan is zo'n gehucht ten dode opgeschreven. De jeugd, als die er al is, gaat naar de grote stad. Over blijven, net als in Frankrijk, spooksteden die niet meer levensvatbaar zijn. Triest, maar waar.
Eén ding is wel heel opmerkelijk: de straatjes (er is er maar één) waar je dan doorheen loopt, zijn geplaveid met natuursteen. De koeien, schapen, kippen etc. lopen en schi.... er op. Nu komt het: niemand maakt het schoon en in Nederland leggen we deze stenen in de huiskamer en we betalen er een vermogen voor.
Daarna zijn we in een keer naar de albergue gelopen. Een keurig en schoon onderkomen in het centrum van Sarria.
Elke dag komen we op de tour vele nieuwe gezichten tegen. Vooral veel Spaanse jongeren, die met de meest onbegrijpelijke tassen en plastic zakken in de hand(??!) rondlopen. Velen beginnen nu al te strompelen.
O ja. Toen ik vanavond terug kwam van een boodschap, zag ik inderdaad een bus stoppen en die braakte een stuk of veertig jonge Spanjaarden uit. Deze jongelingen gaan vanaf morgen de laatste honderd kilometer de Camino 'doen'. Ik ben zeer benieuwd hoe dat er uit gaat zien.
Nog 115 km. Jammer dan het einde nadert. Maar het gewone dagelijkse leven thuis lonkt toch ook wel weer.
Morgen naar Portomarín over 23 km.
Welterusten vanuit Sarria.
-
18 Juli 2012 - 19:04
Donna Shade :
yoo hoo! well done! ik volg jouw berichtjes maar ik stuur niet altijd een reactie terug. Het is fijn dat je zo ver bent gekomen. Keep the spirit up and enjoy! -
18 Juli 2012 - 20:34
Carlijn:
Lieve, lieve pap,
Nog 115 km. Dat klinkt als muziek in onze oren. Dat betekent niet ver meer. Kris en Tim wilden vandaag een ballon naar je toe laten 'waaien', zo schattig. Ze zijn op het moment erg veel met je bezig. Heel toevallig, o nee, toeval bestaat niet ;-)
Geniet nog van alle mooie momenten iedere stap, dan doen wij dat van jouw verhalen. We zijn super trots op je.
Dikke kus -
18 Juli 2012 - 21:30
Jennifer:
Jeetje Gerrit, het einde alweer bijna in zicht.. Wat een top prestatie!!! Geniet van de laatste kilometers!! -
19 Juli 2012 - 09:01
Jacqueline Reuvers:
HEY..Gerrit !! Nou heel veel succes en genieten met de laatste looppassen..maar dat gaat je gelukkig heel gemakkelijk af!! Vind het geweldig..en heb genoten van al je berichten en fotos!! Liefs van je grote nicht!! -
19 Juli 2012 - 10:04
Theo En Jaccqueline:
Hee Sjek,
De laatste loodjes ! Veel succes met de laatste kilometers Sjek !
We weten hoe het voelt bij 35 graden en wij liggen lekker aan het strand.
Groeten vanuit Estartit.
Jacqueline, Theo en kids.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
