100 en 110
Door: Gerrit
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
19 Juli 2012 | Spanje, Portomarín
Donderdag 19 juli 2012 / Sarria (Lugo) _ Portomarín
Adres:
Albergue Ferramenteiro
Rúa Chantada 3
27170 - Portomarín
Daar zit je dan weer om je zoveelste stukje te schrijven op een stapelbed in de ....tigste albergue.
Als ik begin, weet ik niet waar het zal beginnen, laat staan, zal eindigen. Het is eigenlijk elke dag hetzelfde. Net zoals in het gewone leven, dat stroomt ook over van regelmaat en wetmatigheden.
Ik heb de mazzel, dat er voor wat betreft de invulling hiervan, ik dit zelf elke dag kan bepalen: dit al bijna vier maanden lang!! Het is een grote polonaise, die ik mag lopen. Eén aaneenschakeling van wandelingen van feest naar feest. Er hebben natuurlijk ook wel mindere partijtjes tussen gezeten, maar die ben je, net als in het 'gewone' leven, ook zo weer vergeten. De leuke herinneringen blijven over.
Alle lieve mensen die dit lezen, denken nu natuurlijk: "Ja, ja, dat zal wel". Mensen, het is echt zo. De kanttekening, die ik hierbij wel moet maken is, dat ik na vandaag precies 110 dagen lopen geen enkel lichamelijk ongemak ken. Ik loop fluitend rond en van elke stap genietend door de meest prachtige streken van Spanje. Gekscherend zei ik vanmorgen via de telefoon tegen Tim (mijn zoon), dat ik de wereld wel rond wilde lopen. Maar dat zou te lang duren!
De Camino is bijna afgelopen. Vandaag ben ik het paaltje "nog 100 km naar Santiago" gepasseerd. Een heel bijzonder moment weer. Het loopt allemaal nu werkelijk naar een einde.
Vandaag was weer een pareltje aan het hele lange wandelsnoer. Typisch voor het landschap in Galicië is, dat de weilanden ommuurd zijn door natuursteen, welke hier in overvloed aanwezig is. De platte stenen worden gewoon op elkaar gestapeld zonder enig cement! Het blijft nog staan ook. Het lijkt een beetje op het Schotse landschap. Veel huizen worden op dezelfde manier hier ook zo gebouwd. Door het gewicht en de samenhang van het geheel blijft alles keurig staan!!
Vandaag liepen we door een zeer gevarieerd terrein. In het begin wel direct een aantal flinke klimmetjes tot op zevenhonderdtwintig meter naar de Sierra Ligonde.
Daarna gaat het gestaag naar beneden tot aan de Alto Páramo vanwaar je de stad Portomarín kunt zien liggen. Dan moet je nog wel vijf kilometer lopen, maar de geoefende Caminoganger weet dit ondertussen wel.
Toen we een auberge in Gonzar passeerden, kwamen we de twee Stevans tegen. Een Duitse Nederlander ( der übrigens sehr gut Holländisch spricht) en een echte Dutchman. We waren ze na Léon uit het oog verloren. Ook zij liepen veel te hard en hebben noodgedwongen enkele dagen rust moeten nemen. Vandaar. Ze waren er ook achter gekomen, dat je je elke dag rustig moest voortbewegen.
Bij binnenkomst om één uur vingen we in de eerste auberge bot. Vol. Bij de tweede met 120(!!) slaapplaatsen was plek. De ruimtes zijn gescheiden door gordijnen. Ben benieuwd hoeveel snurkers er de komende nacht tussen zitten. Bij het uitpakken van de rugzak bleken er aan de andere kant van het gordijn een grote groep wandelaars met het syndroom van Down neergestreken te zijn. Ook die lopen, weliswaar onder begeleiding het laatste stuk van de Camino!! Chapeau!!
Vanmiddag hebben onder het genot van een pilsje samen met de twee Deense meiden de wandelstrategie voor de laatste vier etappes besproken. We hebben hier vijf dagen voor. Het invullen hiervan leverde dan ook geen enkel probleem op.
Na het eten vanavond weer vroeg onder de veren. Morgen loopt de wekker om 5.30 uur weer af. We gaan richting Palas de Rei.
Goed nacht vanuit het zuiden van Europa.
Adres:
Albergue Ferramenteiro
Rúa Chantada 3
27170 - Portomarín
Daar zit je dan weer om je zoveelste stukje te schrijven op een stapelbed in de ....tigste albergue.
Als ik begin, weet ik niet waar het zal beginnen, laat staan, zal eindigen. Het is eigenlijk elke dag hetzelfde. Net zoals in het gewone leven, dat stroomt ook over van regelmaat en wetmatigheden.
Ik heb de mazzel, dat er voor wat betreft de invulling hiervan, ik dit zelf elke dag kan bepalen: dit al bijna vier maanden lang!! Het is een grote polonaise, die ik mag lopen. Eén aaneenschakeling van wandelingen van feest naar feest. Er hebben natuurlijk ook wel mindere partijtjes tussen gezeten, maar die ben je, net als in het 'gewone' leven, ook zo weer vergeten. De leuke herinneringen blijven over.
Alle lieve mensen die dit lezen, denken nu natuurlijk: "Ja, ja, dat zal wel". Mensen, het is echt zo. De kanttekening, die ik hierbij wel moet maken is, dat ik na vandaag precies 110 dagen lopen geen enkel lichamelijk ongemak ken. Ik loop fluitend rond en van elke stap genietend door de meest prachtige streken van Spanje. Gekscherend zei ik vanmorgen via de telefoon tegen Tim (mijn zoon), dat ik de wereld wel rond wilde lopen. Maar dat zou te lang duren!
De Camino is bijna afgelopen. Vandaag ben ik het paaltje "nog 100 km naar Santiago" gepasseerd. Een heel bijzonder moment weer. Het loopt allemaal nu werkelijk naar een einde.
Vandaag was weer een pareltje aan het hele lange wandelsnoer. Typisch voor het landschap in Galicië is, dat de weilanden ommuurd zijn door natuursteen, welke hier in overvloed aanwezig is. De platte stenen worden gewoon op elkaar gestapeld zonder enig cement! Het blijft nog staan ook. Het lijkt een beetje op het Schotse landschap. Veel huizen worden op dezelfde manier hier ook zo gebouwd. Door het gewicht en de samenhang van het geheel blijft alles keurig staan!!
Vandaag liepen we door een zeer gevarieerd terrein. In het begin wel direct een aantal flinke klimmetjes tot op zevenhonderdtwintig meter naar de Sierra Ligonde.
Daarna gaat het gestaag naar beneden tot aan de Alto Páramo vanwaar je de stad Portomarín kunt zien liggen. Dan moet je nog wel vijf kilometer lopen, maar de geoefende Caminoganger weet dit ondertussen wel.
Toen we een auberge in Gonzar passeerden, kwamen we de twee Stevans tegen. Een Duitse Nederlander ( der übrigens sehr gut Holländisch spricht) en een echte Dutchman. We waren ze na Léon uit het oog verloren. Ook zij liepen veel te hard en hebben noodgedwongen enkele dagen rust moeten nemen. Vandaar. Ze waren er ook achter gekomen, dat je je elke dag rustig moest voortbewegen.
Bij binnenkomst om één uur vingen we in de eerste auberge bot. Vol. Bij de tweede met 120(!!) slaapplaatsen was plek. De ruimtes zijn gescheiden door gordijnen. Ben benieuwd hoeveel snurkers er de komende nacht tussen zitten. Bij het uitpakken van de rugzak bleken er aan de andere kant van het gordijn een grote groep wandelaars met het syndroom van Down neergestreken te zijn. Ook die lopen, weliswaar onder begeleiding het laatste stuk van de Camino!! Chapeau!!
Vanmiddag hebben onder het genot van een pilsje samen met de twee Deense meiden de wandelstrategie voor de laatste vier etappes besproken. We hebben hier vijf dagen voor. Het invullen hiervan leverde dan ook geen enkel probleem op.
Na het eten vanavond weer vroeg onder de veren. Morgen loopt de wekker om 5.30 uur weer af. We gaan richting Palas de Rei.
Goed nacht vanuit het zuiden van Europa.
-
19 Juli 2012 - 18:30
Sander,mandy En Jens:
Grote smurf is het nog ver ?
Zo te lezen niet en loopt je wandelavontuur al bijna ten einde.
Jammer, want dan ga al die leuke verhaaltjes voor het slapen gaan van je missen ;)
We wensen je vanuit Keppel nog prachtig mooie laatste kilometers toe en kunnen niet wachten tot Jens een jaar of 18 is en hij ons kan komen opzoeken, tijdens zo een wandelavontuur! -
19 Juli 2012 - 19:25
Ann Stekelenburg:
Geniet van de laatste 100 km!! Jammer dat er dan wel een einde komt aan alle verhalen. Maar ik heb er van genoten en als iemand erover na zit te denken om ook te lopen dan heb je diegene nu vast overgehaald. Succes!
Groeten Ann -
20 Juli 2012 - 08:48
Ernest Middelbeek:
Zal mijn laatste reactie wel zijn en zal het zeker missen de leuke verhalen van wat je beleeft en bezig houdt. Thuis leest de rest van het gezin je tocht en ik doe dat op de zaak. Hebben het er s avonds dan wel eens over als je weer iets geks hebt meegemaakt of hebben het over één van je overdenkingen. Grappig.
De laatste dagen zullen wij gaan lezen in Friesland en dan hopelijk bij zonnig weer. Een goede aankomst en geniet van de laatste (wandel) dagen.
Groet, Ernest - Velp
-
20 Juli 2012 - 10:41
Dick:
Beste Gerrit,
Ik lees regelmatig je berichtjes, en geniet van je verhaaltjes.
Zoek ook regelmatig op waar je loopt.
En dat alleen om dat Google alert mij een mailje stuurt als jij weer wat gepost hebt.
Dat krijg je met zo'n mooie Achternaam waar Google naar zoekt voor mij.
Groot respect van mij voor jou.
Groet Dick -
20 Juli 2012 - 11:08
Annie Mensink:
Hallo Gerrit
We zijn er weer na een wat regenachtige vakantie in le Normandie. Bij ieder klein uitgestorven dorpje en bezoekjes aan le tabac moest ik aan je denken. Omdat we weg waren moest ik toch alle reisverslagen even lezen thuis.(we nemen nooit apparatuur mee op vakantie) Tjonge wat heb jij veel meegemaakt en gezien. Je bent er bijna! Petje af. En dat je dit zonder pijn of blessure hebt gedaan.
Succes met de laatste kilometers en veel plezier. Geniet ervan. -
20 Juli 2012 - 11:29
Peregrinofrans:
¡Hola Peregrino Gerrit,
Enige tijd geleden las ik iets moois, geschreven door Khalid Adouch
Ik moest meteen aan jou denken:
Op zoek naar jezelf
Is een grote test
Door weer en wind vindt je nooit jezelf
Komt tot jezelf en aanvaard de best
Hier en daar
Wachtend op jou verslag
Komt iedereen bij elkaar
Voor die ene tegenslag
Elke dag een nieuwe stuk
Voor de wijze man bovenin
Voor deze puzzel stuk
Waar hij naar ging
Deze weg is donker en lang
Geduld voor diegene die kocht
Wees niet bang
Want je had jezelf al gezocht
Buen Camino,
-
20 Juli 2012 - 17:07
Joke, Overloon:
We zijn twee dagen naar Amsterdam geweest en bij terugkomst je verhalen weer gelezen. Wat een ervaring. Je hebt elke dag gelopen he? Behalve dan in het begin bij ons toen je schoenen knelden. Daarna is alles soepel verlopen. Een geweldige prestatie broer. Je ziet er goed uit op de foto. Wel wat magerder, maar dat eet je er wel weer aan.
Heel veel plezier nog met de laatste kilometers. De vierdaagse is nu ook afgelopen. Het is redelijk geweest met het weer.
Welterusten voor vannacht en ik kijk uit naar je laatste verslagen.
Liefs uit Overloon
Joke. -
20 Juli 2012 - 19:02
Sjouk :
Ha Gerrit ,ook ik ga je verhalen missen , heb je leren kennen tijdens ons bezoek aan Dineke.
Enkele dagen daarna ben je weggegaan om wat je alleen begonnen bent alleen wil afmaken .
Maar in die drukte van de Spaanse camino kun je niet echt "alleen" zijn . En Ineke loopt ook met jou mee nog steeds ? Kan ze je niet missen ?haha grapje hoor . Leek me voor haar heel goed om eens echt alleen te lopen , het allerbeste en succes en vooral genieten van de laatste dagen
Groeten Sjaak en sjouk -
21 Juli 2012 - 09:35
Kees En Jeanne Been:
Hallo beste vriend anex Ome Gerrit,
Nog maar een klein stukje te gaan en dan is voor jou ook de finisch in zicht.
Deze indrukwekkende reis zal je niet gauw vergeten en wat heb je straks thuis nog een hoop te vertellen ondanks dat je ons al een hoop hebt laten weten middels internet.
We hebben genoten van je verhalen en vooral de manier waarop je deze hebt weergegeven.
We gaan ze zeker missen.
Maar ik geloof vast, dat je deze reis nu zelf ook wel graag wilt afronden om daarna weer gezellig bij je vrouw, kinderen en kleinkinderen te kunnen zijn.
Want ik weet uit betrouwbare bron dat ze jou ook erg hebben gemist en dat zij het onderhand wel tijd vinden dat je weer naar huis komt.
Ik heb inmiddels ook de vierdaagse weer op een sportieve manier weten te volbrengen en heb cijfertje 21 kunnen vast maken aan mijn gouden vierdaagse kruisje.
30 km per dag viel achteraf toch wel erg mee.
Mijn mede wandelaars ( schoonzus en haar zoon van 12 ) hebben ook erg goed gelopen en indien zij volgend jaar weer mee doen, willen zij proberen om de 40 km te gaan lopen.
Dus wie weet Gerrit...
De eerste dag hebben we ongeveer de eerste anderhalf uur in de regen gelopen en daarna prima wandel weer gehad / rond de 20 graden.
De tweede was helemaal droog en regelmatig de zon gezien.
De derde dag was tevens de slechtste / veel regen gehad.
Toch alle drie zonder blaren en of spier pijn.
De vierde dag liep ook mijn jongste broer mee om zijn vrouw en haar zoontje mentaal te ondersteunen....Hebben hem uiteindelijk over de einstreep moeten slepen..grapje.. Liepen allemaal als een zonnetje met weer een uitstekende wandeldag met wederom gigantisch veel mensen aan de zij-lijn.
Blijft altijd weer een spektakel om die zien hou enthuosiast al die mensen zijn.
Hebben ook nog een aantal mensen gezien en gesproken die ook de camino hebben gelopen / liepen met een schelp aan hun wandeltasje / leuke verhalen van hun gehoord.
Ieder beleeft het toch weer op hun eigen manier en hebben allemaal zo hun eigen verhaal...
Het was al met al weer erg leuk om er bij te mogen zijn / laten we hopen dat wij volgend jaar weer samen met jou dit evenement weer mogen beleven.....
Heb gistenavond jou telefoontje gemist maar wel jou ingesproken bericht afgeluisterd.
Geweldig dat je nog steeds, ondanks je eigen camino zo begaan blijft bij de vierdaagse.
Gerrit wij wensen jou nog een geweldige paar laatste kilometers en hopen jou weer spoedig in levende lijve te ontmoeten.
Heel veel succes en blijf vooral genieten.
Kees & Jeanne Been
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
