The weather is fine, it's raining!!
Door: Gerrit
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
13 Juni 2012 | Frankrijk, Bourriot-Bergonce
Dinsdag 12 juni 2012 / Bazas _ Captieux
Adres:
Hôtel 'Le Cap des Landes'
Route de Bazas 5
33840 - Captieux
Ons oude vrouwtje gaat nog gelijk krijgen. Vandaag de derde dag met regen. Vanmorgen zwaar bewolkt, maar droog. Ons ontbijt bij de bakker gehaald: een koek. Voor de rest van de dag: baguette en twee koeken.
In het buitengebied van Captieux raakten we de weg kwijt, omdat een aanwijzing verdwenen of niet geplaatst was. Ineens hadden we een déja vue ( onze Franse 'kasteelheer'): alleen zat deze op een tractor. Hij legde ons uit, dat we op privé-terrein waren en dat we voor deze keer door mochten lopen, maar de volgende keer.........(Franse humor).
Daarna de volgende d.v. : de regen kwam weer loodrecht neder. Je kunt dan nergens rusten. We liepen over bospaden met lekker hoog gras. Je wordt van onderen en van boven nat.
Toen we een weg overstaken naar een volgend bospad, stond op de hoek een huis waar een tuinsetje onder een afdakje stond. In de internationale pelgrimswereld staan wij bekend als 'tuinsetspecialisten', d.w.z. als je op een stoel kunt zitten, ga niet op de grond bivakkeren. Dus rammelde ik aan de gesloten tuinpoort. De deur van het huis ging open er verscheen een soort Franzesje (ze had iets weg Miss.Bouquet). "Zouden we van uw tuinstoelen gebruik mogen maken?" Je zag haar nadenken: "Non, n'est pas possible'. Geweldig, Fransozin, bedankt voor 'votre hospitalité' uit een soort protest zijn we demonstratief voor haar tuinhek gaan zitten eten. Af en toe heb ik eens lief naar binnen gezwaaid, want we blijven beleefd, niet waar?
Daarna hebben een kilometer of negen tussen Bernos-Beaulac en Captieux in de regen over een oud, voormalig spoorbaantje gelopen. De rails hadden ze (gelukkig) weggehaald, maar de keien lagen er nog wel. De sokken worden nat en de ondergrond is ongelijk. Het gevaar bestaat dat je blaren loopt. Gelukkig is dat niet gebeurd.
Om half drie waren we in Captieux. Eén pilsje gedronken, gedoucht en daarna heb ik lekker een paar uur geslapen.
Vanavond stond één van mijn gevleugelde vrienden weer op het dagmenu: canard!! Ik heb 'm goed bekeken en besloten hem met rust te laten. De rest was lekker!!
Morgen naderen we de 1000 km grens naar Compostela.
Nu lekker slapen. Ook voor jullie: een fijne nachtrust.
Adres:
Hôtel 'Le Cap des Landes'
Route de Bazas 5
33840 - Captieux
Ons oude vrouwtje gaat nog gelijk krijgen. Vandaag de derde dag met regen. Vanmorgen zwaar bewolkt, maar droog. Ons ontbijt bij de bakker gehaald: een koek. Voor de rest van de dag: baguette en twee koeken.
In het buitengebied van Captieux raakten we de weg kwijt, omdat een aanwijzing verdwenen of niet geplaatst was. Ineens hadden we een déja vue ( onze Franse 'kasteelheer'): alleen zat deze op een tractor. Hij legde ons uit, dat we op privé-terrein waren en dat we voor deze keer door mochten lopen, maar de volgende keer.........(Franse humor).
Daarna de volgende d.v. : de regen kwam weer loodrecht neder. Je kunt dan nergens rusten. We liepen over bospaden met lekker hoog gras. Je wordt van onderen en van boven nat.
Toen we een weg overstaken naar een volgend bospad, stond op de hoek een huis waar een tuinsetje onder een afdakje stond. In de internationale pelgrimswereld staan wij bekend als 'tuinsetspecialisten', d.w.z. als je op een stoel kunt zitten, ga niet op de grond bivakkeren. Dus rammelde ik aan de gesloten tuinpoort. De deur van het huis ging open er verscheen een soort Franzesje (ze had iets weg Miss.Bouquet). "Zouden we van uw tuinstoelen gebruik mogen maken?" Je zag haar nadenken: "Non, n'est pas possible'. Geweldig, Fransozin, bedankt voor 'votre hospitalité' uit een soort protest zijn we demonstratief voor haar tuinhek gaan zitten eten. Af en toe heb ik eens lief naar binnen gezwaaid, want we blijven beleefd, niet waar?
Daarna hebben een kilometer of negen tussen Bernos-Beaulac en Captieux in de regen over een oud, voormalig spoorbaantje gelopen. De rails hadden ze (gelukkig) weggehaald, maar de keien lagen er nog wel. De sokken worden nat en de ondergrond is ongelijk. Het gevaar bestaat dat je blaren loopt. Gelukkig is dat niet gebeurd.
Om half drie waren we in Captieux. Eén pilsje gedronken, gedoucht en daarna heb ik lekker een paar uur geslapen.
Vanavond stond één van mijn gevleugelde vrienden weer op het dagmenu: canard!! Ik heb 'm goed bekeken en besloten hem met rust te laten. De rest was lekker!!
Morgen naderen we de 1000 km grens naar Compostela.
Nu lekker slapen. Ook voor jullie: een fijne nachtrust.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
