vijftiende dag: een beetje gevaarlijk
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
15 Mei 2014 | Dominicaanse Republiek, El Valle
Donderdag 15 mei 2014
Adres:
Camping T. Puente de las Herrerias
Ctra del Nacimiento del Guadalquiver km.2
23470 - Carzola
Vijftiende dag: een beetje gevaarlijk.
Vanmorgen om zeven uur de haan laten kraaien. Daarna de gebruikelijke rituelen. Om kwart over acht weg. Dezelfde weg naar beneden gelopen, die de heilige Isicio ook had afgelegd de avond er voor.
Net als bij mijn Camino is het altijd lastig een onbekende plaats (lopend) uit te komen. We hadden een plattegrond, kaart en de gsm. Op de kaart stond een weg, die zo bleek later, niet te bestaan. We hebben al klimmend over geitenpaadjes de weg naar boven gevonden. Op een bepaald punt waren zover geklommen, dat het gevaarlijk was om terug te gaan. Goede raad ect.
Op een gegeven moment ( ono momento dado) was er maar één oplossing. Met bepakking een rotshelling van 30 graden beklimmen naar soort uitzicht plek. We hadden veel bekijks. Nieuwsgierig keken velen naar beneden om te aanschouwen hoe wij dat zouden klaren. Eventuele hulp bieden kwam niet bij deze sponsachtigen op. Door ons gewicht zo dicht mogelijk bij de helling te houden, zijn we boven gekomen. Een Spanjaard vertelde ons, dat de weg die wij zochten, niet bestond. Ik kan jullie verzekeren, dat je dan lang kunt zoeken.
Daarna de weg weer teruggevonden. Vanaf elf uur tot drie uur hebben van 800m geklommen naar 1500m. Als je aan de gemiddelde Nederlander de rotspaden en afgronden zou laten, dan zou hij je waarschijnlijk voor gek verklaren. Berg op lopen is een aparte techniek. Je kunt het een beetje vergelijken met een Amerikaanse militaire staatsbegrafenis. De dragers van de kist lopen net zo. Dan heb je een idee.
De vergezichten, de roofvogels, die je nu van boven kun bekijken, dit alles staat onuitwisbaar op ons netvlies.
Om drie uur waten we in een parador, dat is een historisch gebouw, dat de staat verkocht heeft. De nieuwe eigenaren maken er meestal luxe hotels van. We hebben daar een pilsje gedronken.
Daarna was het alleen maar naar beneden naar de camping, die op 1000m ligt. Om half zes waren we er. Onderweg nog onze flessen gevuld uit een bron,die op eens op je pad komt.
De camping ligt aan een beekje, waarvan het water uit de bergen komt. Na het eten gaan we bekijken waar we morgen naar toe gaan.
Waarschijnlijk gaan we verder naar de volgende camping. Weer klimmen en dalen.
Het weer is nog steeds prima. Vanuit Spanje, welterusten.
Fred en Gerrit.
Adres:
Camping T. Puente de las Herrerias
Ctra del Nacimiento del Guadalquiver km.2
23470 - Carzola
Vijftiende dag: een beetje gevaarlijk.
Vanmorgen om zeven uur de haan laten kraaien. Daarna de gebruikelijke rituelen. Om kwart over acht weg. Dezelfde weg naar beneden gelopen, die de heilige Isicio ook had afgelegd de avond er voor.
Net als bij mijn Camino is het altijd lastig een onbekende plaats (lopend) uit te komen. We hadden een plattegrond, kaart en de gsm. Op de kaart stond een weg, die zo bleek later, niet te bestaan. We hebben al klimmend over geitenpaadjes de weg naar boven gevonden. Op een bepaald punt waren zover geklommen, dat het gevaarlijk was om terug te gaan. Goede raad ect.
Op een gegeven moment ( ono momento dado) was er maar één oplossing. Met bepakking een rotshelling van 30 graden beklimmen naar soort uitzicht plek. We hadden veel bekijks. Nieuwsgierig keken velen naar beneden om te aanschouwen hoe wij dat zouden klaren. Eventuele hulp bieden kwam niet bij deze sponsachtigen op. Door ons gewicht zo dicht mogelijk bij de helling te houden, zijn we boven gekomen. Een Spanjaard vertelde ons, dat de weg die wij zochten, niet bestond. Ik kan jullie verzekeren, dat je dan lang kunt zoeken.
Daarna de weg weer teruggevonden. Vanaf elf uur tot drie uur hebben van 800m geklommen naar 1500m. Als je aan de gemiddelde Nederlander de rotspaden en afgronden zou laten, dan zou hij je waarschijnlijk voor gek verklaren. Berg op lopen is een aparte techniek. Je kunt het een beetje vergelijken met een Amerikaanse militaire staatsbegrafenis. De dragers van de kist lopen net zo. Dan heb je een idee.
De vergezichten, de roofvogels, die je nu van boven kun bekijken, dit alles staat onuitwisbaar op ons netvlies.
Om drie uur waten we in een parador, dat is een historisch gebouw, dat de staat verkocht heeft. De nieuwe eigenaren maken er meestal luxe hotels van. We hebben daar een pilsje gedronken.
Daarna was het alleen maar naar beneden naar de camping, die op 1000m ligt. Om half zes waren we er. Onderweg nog onze flessen gevuld uit een bron,die op eens op je pad komt.
De camping ligt aan een beekje, waarvan het water uit de bergen komt. Na het eten gaan we bekijken waar we morgen naar toe gaan.
Waarschijnlijk gaan we verder naar de volgende camping. Weer klimmen en dalen.
Het weer is nog steeds prima. Vanuit Spanje, welterusten.
Fred en Gerrit.
-
15 Mei 2014 - 23:25
Kees En Jeanne Been:
Hoi, Godsamme mannen stelletje waaghalzen pfffff als we dit zo lezen, m,n haren gaan recht overeind staan, maar ja ......volwassen mannen weet wat jullie doen,ook al is het een mooie tocht je hoeft toch niet naar beneden te lazeren.
Maar goed de schrik zat er ff in, nog veel voorzichtig wandelplezier en mooie vergezichten, veel zon en we hopen dat het droog blijft in de bergen. Groet van ons uit Arnhem.
-
16 Mei 2014 - 19:11
Joke Overloon:
Dag mannen,
Wat een spektakel zeg. Hoe lang gaat de tocht nog duren?
Geniet er nog van en ik kijk al weer uit naar het volgende verslag.
Joke xx -
16 Mei 2014 - 19:23
Mirjam:
Hallo Sjek en Fred, wat een spannend verhaal
Willen jullie voorzichtig doen en niet van
Die waaghalstoeren uithalen!
Zal wel geen goed Nederlands zijn, maar ja.
Doe aub voorzichtig!!!
Hoop dat het volgende verhaal minder spannend is.
Het thuisfront vindt dit ook goed.
Jongens veel voorzichtig loopplezier.
Dikke knuffel Mir.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
