Slot etappe / Epiloog

12 mei 2018

Camping Cáceres

Slot etappe.

In de luwte van een Nederlandse caravan zit ik dit stukje te tikken. Het is hier qua wind namelijk zeer koud. Het barst hier van de Nederlandse pensionado's, die hier met hun camper of sleurhut zijn neergestreken. We begrepen, dat ze via een of andere organisatie voorjaarskorting genoten. Dus....
Bij het in gereedheid brengen vanmorgen van onze rugzak, stond plotseling ons Duitse vrouwtje in de vertrekhal. Had zich laten brengen, waarschijnlijk om beter te worden door rust en/of gebedsgenezing. Verstandig.
Vanmorgen zijn we laat vertrokken, omdat de afstand maar 15 km was. Voordat we het wisten stonden we voor de poorten van Cáceres. We hadden een pijl over het hoofd gezien, dus moesten we een stukje omlopen. Geen probleem. Wandelend door een van straatjes werd Fred onverhoeds aangevallen door een soort stoffer op pootjes. Blaffend en grommend viel hij aan. Zijn baas bracht redding, anders had Fred hem een d-schop verkocht.
In het oude stadsgedeelte aangekomen, zijn we met een taxi naar de camping gebracht, die ver buiten de stad lag.
De tent opgezet. Op onze plek staat ook privé een hokje met wastafel, wc en douche. Een dergelijke luxe zijn we in ons pelgrimsleven nog nooit tegengekomen. Daarna werden we uitgenodigd door een Nederlands stel om een 'bakkie te doen'. Hebben dat uiteraard in dank aanvaard.
Daarna een kleine siësta in ons tentje. Vervolgens met de bus naar de stad om naar het festival te kijken, dat het gehele weekend zijn beslag kreeg. Veel jongelui liepen er rond. Bepakt en bezakt met grote hoeveelheden alcohol.
En het was nog lang onrustig in Cáceres.
Het is nu erg koud. Gaan vroeg naar bed. Morgen nog een klein verslag.

13 mei 2018

Camping Cáreces

Epiloog

Vanmorgen om 8.20 uur opgestaan. Fred heeft vannacht in de douche ruimte geslapen. Voor het eerst in zijn leven sliep Fred naast een wc-pot i.p.v. Maria. Was wel even wennen. Mijzelf in de tent. Heb het behoorlijk koud gehad. Een snijdende, arctische poolwind (kracht 6) gierde over de camping. Proberen voor vanavond een deken te scoren. Dat scheelt een slok op een borrel. Deze laatste versnapering had ik deze nacht wel kunnen gebruiken.
Voordat we naar de stad gingen, hebben we bij de receptie gevraagd of we voor de komende nacht een deken konden huren. Was geen probleem! Komen we nadien terug, zit er een Spaanse Truus, die zei dat haar collega van deze morgen een groentje was. Dus "I'm so sorry!!" Geen dekens!! In beschaafd Nederlands zouden we zeggen: Takkew....f!!"
Terug bij ons terras komen van twee kanten Nederlandse pensionado's, die zelfs in hun comfortabele caravan gemerkt hadden, dat het de afgelopen nacht toch wel erg koud was geweest. Ik lag vijf centimeter boven onze aardkloot + de blizzerd, ik gun het niemand. Van de lieverds kregen we twee dekens aangeboden!! St. Jacques (volgens Fred Maria) zorgt altijd overal voor!! Wat zullen we lekker slapen.
Ik wil nog even terugkomen op de vraag van pelgrim Sjek. Lijkt een vreemde zin, want je stelt via dit medium toch geen vraag aan jezelf, nietwaar?
Ook in 2012 volgde deze pelgrim Sjek mij. Nu vroeg hij mij hoe ik als Gerrit aan de 'schuilnaam' Sjek ben gekomen.
Het antwoord is eigenlijk heel simpel: toen ik nog een kleine Gerrit was en de mensen in mijn omgeving vroegen, hoe ik heette, heb ik, waarschijnlijk moeite gehad met de letter r. Mijn antwoord moet toen geklonken hebben, vraag me niet hoe dat kan, op iets wat leek op Sjek. Vandaar deze epische naam. In mijn familie wordt ik tot op de dag van vandaag met deze naam aangesproken. Buiten deze elitaire kring heet ik gewoon: Gerrit.
Tenslotte de laatste regels van deze Camino. Ik loop niet door tot Santiago. Dat heeft een aantal redenen.
Het romantische is er een beetje af. Het is eigenlijk een soort sleur geworden, die ik al zo vaak heb meegemaakt, zodat ik besloten hier op mijn hoogtepunt (?!) te stoppen. Ook de 'ratrace' op een slaapplaats wordt heviger. Er wordt steeds vaker gereserveerd. Als je dit niet doet en je komt vermoeid bij een herberg aan, wordt de vraag 'is er nog een bed vrij' ,beantwoordt met: complet!! Ben je niet in het gelukkige bezit van een tent, moet je vaak nog een km of tien, soms zelfs nog verder lopen, iets dat fysiek niet te doen is.
Wie weet wat de toekomst gaat brengen qua wandelen. Mochten er weer plannen opborrelen dan laat ik dit wel weer weten. Bedankt voor alle support. Ik wens ieder een mooie eigen Camino toe.
Fred en Sjek.