Donativo
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
11 Mei 2018 | Spanje, Bienservida
11 mei 2018
Albergue Peregrinos Valdesalor
Valdesalor
Donativo.
Dit beginstukje heb ik uit de eerste hand:
Gisteravond bij het ter bedde gaan van de twee onderstaande pelgrims heerste er een serene rust op de grote algemene slaapzaal. Edoch: na een kleine driekwartier nam pelgrim Fred het begin van enig geknor waar. Even later mengde zich een soort fluittoon bij de eerste partij. Als even daarna zich ook nog een soort snorkeltoon bijvoegt, is voor Fred de muziekmaat vol en begeeft hij zich met matras en dekens naar de tweede etage en vlijt zich neer naast het bureau van onze lieftallige Nederlandse Hospitalero.
Vanmorgen om zeven uur opgestaan. Daarna in de bar tegenover het klooster heerlijk ontbeten.
Kwart over acht op weg. Stralende zon. Mooi, maar warm wandelweer.
Onder het lopen vroeg Fred of ik wat in de donativo pot had gedaan. Het antwoord laat zich raden. Als je het niet direct doet, vergeet je het. Zeker deze twee oude mannen. Fred had zo dicht bij Maria geslapen, dat hij zich hoogst schuldig voelde,omdat hij geen aflaat gedoneerd had!! Via een sms heeft hij het banknummer van de kloosterparochie achterhaald. We zullen een gepast bedrag storten.
Op een gegeven moment komt er grote golden retriever tussen ons door rennen. Net als Yazz een heel lief beest. Niet blaffen en liep tot het volgende dorp gezellig met ons mee.
Verder stuitten we op een Duits (can't help!!) vrouwtje, dat stapvoets liep, zonder rugzak. Geblesseerd. Haar rugzak wilde niet wandelen!!
In het eerste dorp Casas de don Antonio was geen bar te bekennen. Zeer on Spaans.
Bij het volgende dorp, onze oorspronkelijke etappe plaats, was het dubbel raak: een bar èn een albergue. Van de eerste hebben we gebruik gemaakt, van de tweede niet. 17,5 km gelopen. Ook onze Duitse Germaan heeft dit stuk, zei het zwetend en puffend gelopen. Hem komt het ijzeren kruis der eerste klasse toe. We waren nog fris en fruitig, dus op naar het 8km verder gelegen dorp Valdesalor.
Daar ook vier aangekomen, was de albergue completo. Er waren veertien bedden. Met onze flow lopen twee groepen van vier personen mee, te weten een Franse en een Italiaanse. Deze reserveren, dus je vist achter het net. Dit wordt op deze Camino ook steeds erger. Een andere mogelijkheid om een plek te bemachtigen is, dat je om vijf/zes uur vertrekt naar de volgende plaats. Aan deze ratrace wensen wij niet mee te doen.
In de bar van het dorp redigeert de barkeeperes ook de albergue. Van haar/en de gemeente mogen we gratis op het asfalt naast de herberg slapen en douchen. De nachtrust vieren we uiteraard in de tent. Het gras van de albergue was aan drie kanten namelijk meer dan twee kontjes hoog.
Morgen naar Cáceres. Daar gaan we twee dagen op de camping staan. Alle établisementen waar een bed staat zijn namelijk bezet. Er is een festival in de stad. Goedkoopste kamer: €100,-.
Na het eten lekker ons tentje in. Welterusten toegewenst van,
Fred en Gerrit.
Albergue Peregrinos Valdesalor
Valdesalor
Donativo.
Dit beginstukje heb ik uit de eerste hand:
Gisteravond bij het ter bedde gaan van de twee onderstaande pelgrims heerste er een serene rust op de grote algemene slaapzaal. Edoch: na een kleine driekwartier nam pelgrim Fred het begin van enig geknor waar. Even later mengde zich een soort fluittoon bij de eerste partij. Als even daarna zich ook nog een soort snorkeltoon bijvoegt, is voor Fred de muziekmaat vol en begeeft hij zich met matras en dekens naar de tweede etage en vlijt zich neer naast het bureau van onze lieftallige Nederlandse Hospitalero.
Vanmorgen om zeven uur opgestaan. Daarna in de bar tegenover het klooster heerlijk ontbeten.
Kwart over acht op weg. Stralende zon. Mooi, maar warm wandelweer.
Onder het lopen vroeg Fred of ik wat in de donativo pot had gedaan. Het antwoord laat zich raden. Als je het niet direct doet, vergeet je het. Zeker deze twee oude mannen. Fred had zo dicht bij Maria geslapen, dat hij zich hoogst schuldig voelde,omdat hij geen aflaat gedoneerd had!! Via een sms heeft hij het banknummer van de kloosterparochie achterhaald. We zullen een gepast bedrag storten.
Op een gegeven moment komt er grote golden retriever tussen ons door rennen. Net als Yazz een heel lief beest. Niet blaffen en liep tot het volgende dorp gezellig met ons mee.
Verder stuitten we op een Duits (can't help!!) vrouwtje, dat stapvoets liep, zonder rugzak. Geblesseerd. Haar rugzak wilde niet wandelen!!
In het eerste dorp Casas de don Antonio was geen bar te bekennen. Zeer on Spaans.
Bij het volgende dorp, onze oorspronkelijke etappe plaats, was het dubbel raak: een bar èn een albergue. Van de eerste hebben we gebruik gemaakt, van de tweede niet. 17,5 km gelopen. Ook onze Duitse Germaan heeft dit stuk, zei het zwetend en puffend gelopen. Hem komt het ijzeren kruis der eerste klasse toe. We waren nog fris en fruitig, dus op naar het 8km verder gelegen dorp Valdesalor.
Daar ook vier aangekomen, was de albergue completo. Er waren veertien bedden. Met onze flow lopen twee groepen van vier personen mee, te weten een Franse en een Italiaanse. Deze reserveren, dus je vist achter het net. Dit wordt op deze Camino ook steeds erger. Een andere mogelijkheid om een plek te bemachtigen is, dat je om vijf/zes uur vertrekt naar de volgende plaats. Aan deze ratrace wensen wij niet mee te doen.
In de bar van het dorp redigeert de barkeeperes ook de albergue. Van haar/en de gemeente mogen we gratis op het asfalt naast de herberg slapen en douchen. De nachtrust vieren we uiteraard in de tent. Het gras van de albergue was aan drie kanten namelijk meer dan twee kontjes hoog.
Morgen naar Cáceres. Daar gaan we twee dagen op de camping staan. Alle établisementen waar een bed staat zijn namelijk bezet. Er is een festival in de stad. Goedkoopste kamer: €100,-.
Na het eten lekker ons tentje in. Welterusten toegewenst van,
Fred en Gerrit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
