Stationschef

3 mei 2018

Albergue Antigua Estación de Tren
Campanario

Stationschef.

Om kwart voor zeven liep mijn digitale metgezel af. Het ritueel. Op de kamer op ons gasbrandertje thee gezet. Samen met Theo uit Weesp, die samen met ons zal oplopen. Het is zijn laatste dag.
Daarna op pad. Na een metertje of achthonderd miste ik mijn steun en toeverlaat: de stok!!! Dus weer terug. Ik had 'm achter de gordijnen neergezet. Niet gezien. Ik weet niet of ik hem na een paar kilometer gelopen te hebben nog had opgehaald.
De route van vandaag was er een met alleen maar asfalt: 22 km. Met de auto is het al eindeloos. Imagine: voor je een lange weg met aan het eind een bocht, na de hoek weer een zo'n stuk en dat drie uur lang!! Als je de wandelsport wilt promoten, moet je dit parcours niet uitkiezen.
Om twaalf uur waren we in Castuera. In deze plaats was geen slaapgelegenheid. Dus met de trein verder.
Een uurtje gewacht op het stationnetje. De dienstdoende railwayman zat achter zijn bureau achter het loketruitje. We kochten twee karetjes. De spoormank bediende ook twee wissels en nu komt het!!
Toen de trein op het station dreigde te stoppen, kwam hij met een speciale stationspet op plus vlag en spiegelei om deze aan-en vertrekoperatie te leiden....
In de trein kwam de kaartenknipper er hoogst persoonlijk een gaatje in schieten. Waar gebeurt dit nog?
We zitten nu in Campanario in een verbouwd stationsgebouw. Heerlijk gegeten. Ontbijt voor morgen is geregeld.
Morgen weer verder.
Welterusten toegewenst van Fred en Gerrit.