Warmte.

26 april 2018

Case José Hostal
Santa Cruz

Warm.

Na een rustige nacht, de Spaanse snurker lag op een andere kamer, zijn we na de dagelijkse plichtplegingen vertrokken. Aan het eind van het stadje was er al een buurtsuper open. Banaantje, appeltje en watertje.
Typisch Spaans: de uitbater die ons bediend had, stond, toen wij onze gekochte spullen aan inpakken waren, alweer aan de overkant van de straat al rokend zijn toko in de gaten te houden. Vertaal dit beeld naar Nederland en je komt niet meer bij.
En dan aan route. Het begon bewolkt. Maar naarmate de dag vorderde begon de zon onbarmhartig te stralen. Waarom de Zuid-Europese volkeren een siësta houden, is me nu volkomen duidelijk. We doen er in Nederland nog wel eens lacherig over, maar loop maar eens rond onder die onbarmhartige lamp, geen wind en over zeer geaccidenteerd terrein, dan begrijp de mediterrane leefwijze.
Fred stapte met volle overtuiging in een enorm kleiachtig karrenspoor, dat toch heel stabiel leek. Hij kon geen kant meer op. De pelgrimsstaf bracht uitkomst.
Een eind verderop kwamen we niet verder omdat de weg ophield. Na enig speurwerk en Wikiloc kwamen we weer op het goede pad.
In plaats van de 3km langere Pelgrimsweg weg te kiezen, besloten we de verharde weg te volgen. Het was te warm.
Nu zitten we in bovenstaande hostal. Morgen nemen we de bus naar Cordoba, omdat het zich voortbewegen door buitenwijken van grote steden niet zo leuk is.
Vanuit een lekker zacht bed: welterusten van
Fred en Gerrit.