20%
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
20 April 2018 | Spanje, Moclín
20 april 2018
Moclin
Adres:
Calle Escultor Martin Simón
20%
Voordat ik begin met de story van vandaag, eerst even de apotheose van gisteravond. Nadat we in een plaatselijke bar van ons slaapmutsje genoten hadden, liepen we terug naar ons onderkomen. Aangekomen bij de poort constateerde de schrijver dezes, dat de toegang verzegeld was met een slot.
Dus Fred belde de sleutelbewaarderes met de mededeling, dat de deur weigerde open te gaan. Of we niet tot morgen konden wachten?! Bij Fred's mededeling, dat onze bagage binnen stond, was ze bereid om binnen tien minuten te verschijnen.
Ondertussen wachtend, waren we het er over eens, dat we ook wel over het hek konden klimmen. Al ijsberend probeerde Fred de hendel van het hek: krakend verplaatste de ijzeren staaf zich: we hadden voor een open deur staan wachten!! Gelieve dit niet verder wereldkundig te maken.
Binnengekomen kwam ik tot de ontdekking, dat driekwart van het stokbrood, dat ik de gehele dag had meegezeuld, weg was. Het kwart hebben we voor ons gevoel in algehele gelukzaligheid genuttigd.
Conclusie: het vertrouwen, dat Fred in mij had is dusdanig gedaald, dat ik een aantal etappes genoodzaakt zal zijn om zijn rugzak te dragen.
Deze ochtend rinkelde mijn digitale vriend om acht uur. Alles ingepakt. Eerst nog wat water, brood en wat suikerdrankjes gekocht.
De etappe van vandaag was kort: 15 km. Het eerste stuk besloeg twaalfduizend meter. Tot een uur of drie liepen we tussen de eindeloze olijvenboomgaarden. Daarover valt niet zoveel spannends te vertellen,alhoewel.
Bij de eerste rust hanteerde Fred zijn Leatherman min of meer als een wapen om een appel te killen. De wond, die deze aanval veroorzaakte, was geen reden om de Spaanse 112 te bellen. Een gaasje en een pleister waren voldoende.
Vanaf de tweede rust in Olivares kwam Fred na de bestelling in de kroeg terug met de mededeling, dat hij de Spaanse Lono Lollibrigida had gezien. Dromerig dronk hij zijn biertje.
Vanaf Olivares was het nog 2,7 km tot aan Muclin. Over deze afstand was het steigingspercentage ongeveer 20%.
Fred liep als een berggeit naar boven. Ondergetekende heeft vele malen gerust, voordat hij het centrum van dit dorpje bereikte.
Op de dorpsplein hebben we in de plaatselijke tapperij onze man uit Weesp en twee Spanjaarden Paco en Pepe een drankje genuttigd.
We hebben voor deze nacht ons tent opgeslagen achter het gemeentelijke sportveld aan de rand van een olijvengaard.
Na het eten gaan we na deze toch wel inspannende dag lekker gestrekt.
Fred en Sjek.
Moclin
Adres:
Calle Escultor Martin Simón
20%
Voordat ik begin met de story van vandaag, eerst even de apotheose van gisteravond. Nadat we in een plaatselijke bar van ons slaapmutsje genoten hadden, liepen we terug naar ons onderkomen. Aangekomen bij de poort constateerde de schrijver dezes, dat de toegang verzegeld was met een slot.
Dus Fred belde de sleutelbewaarderes met de mededeling, dat de deur weigerde open te gaan. Of we niet tot morgen konden wachten?! Bij Fred's mededeling, dat onze bagage binnen stond, was ze bereid om binnen tien minuten te verschijnen.
Ondertussen wachtend, waren we het er over eens, dat we ook wel over het hek konden klimmen. Al ijsberend probeerde Fred de hendel van het hek: krakend verplaatste de ijzeren staaf zich: we hadden voor een open deur staan wachten!! Gelieve dit niet verder wereldkundig te maken.
Binnengekomen kwam ik tot de ontdekking, dat driekwart van het stokbrood, dat ik de gehele dag had meegezeuld, weg was. Het kwart hebben we voor ons gevoel in algehele gelukzaligheid genuttigd.
Conclusie: het vertrouwen, dat Fred in mij had is dusdanig gedaald, dat ik een aantal etappes genoodzaakt zal zijn om zijn rugzak te dragen.
Deze ochtend rinkelde mijn digitale vriend om acht uur. Alles ingepakt. Eerst nog wat water, brood en wat suikerdrankjes gekocht.
De etappe van vandaag was kort: 15 km. Het eerste stuk besloeg twaalfduizend meter. Tot een uur of drie liepen we tussen de eindeloze olijvenboomgaarden. Daarover valt niet zoveel spannends te vertellen,alhoewel.
Bij de eerste rust hanteerde Fred zijn Leatherman min of meer als een wapen om een appel te killen. De wond, die deze aanval veroorzaakte, was geen reden om de Spaanse 112 te bellen. Een gaasje en een pleister waren voldoende.
Vanaf de tweede rust in Olivares kwam Fred na de bestelling in de kroeg terug met de mededeling, dat hij de Spaanse Lono Lollibrigida had gezien. Dromerig dronk hij zijn biertje.
Vanaf Olivares was het nog 2,7 km tot aan Muclin. Over deze afstand was het steigingspercentage ongeveer 20%.
Fred liep als een berggeit naar boven. Ondergetekende heeft vele malen gerust, voordat hij het centrum van dit dorpje bereikte.
Op de dorpsplein hebben we in de plaatselijke tapperij onze man uit Weesp en twee Spanjaarden Paco en Pepe een drankje genuttigd.
We hebben voor deze nacht ons tent opgeslagen achter het gemeentelijke sportveld aan de rand van een olijvengaard.
Na het eten gaan we na deze toch wel inspannende dag lekker gestrekt.
Fred en Sjek.
-
21 April 2018 - 12:51
Joke Koolman - Nijmegen:
Goeiemorgen, Zoete lieve Gerritje. Zo daar ben ik dan weer . Ik lees dat je alweer een eindje op weg bent. Ik wist niet dat je al een paar dagen geleden was gestart. Je zult ook wel lekker weer hebben net als wij hier. Nog 2 of 3 dagen dan is het hier weer voorbij en gaat het ong. 13-14 graden worden. Maar enfin dit kunnen ze ons niet meer afnemen. Zo Z.L.G. dit was het voor vandaag. Wens jou en je reisgenoot een goeie wandeling en morgen kom ik weer terug. Heel veel gr. en lfs. van je schone zus uit Nijmegen xx
-
23 April 2018 - 10:28
Kees En Jeanne Been:
Goede morgen, ik zei het toch dat gaat weer een boek lezen worden.
Hahaha geweldig, nog maar net begonnen en het avontuur barst weer los.
Avonturiers nog veel gezellige mooie en voorzichtige stappen gewenst.
Succes en tot het volgende verhaal.
Groet Jeanne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
