De start
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
20 April 2018 | Spanje, Moclín
19 april 2018
Pinos Puente
Calle De Vereda De La Alameda
De start.
Om acht uur opgestaan. Gewassen en tanden gepoetst met op de rand van de wastafel een schemerlamp. De rest van de elektra was 'out of order'.
Een ontbijtje tot ons genomen bij het busstation. Op weg naar de Decathlon passeerden we twee zwervers,die op een bank onder heel veel dekens nog aan het uitslapen waren. Als deze lieden moeten verhuizen, hebben ze weinig problemen om te bepalen waar de spulletjes moeten staan.
Nadat we onder andere een gastankje en een pannetje gescoord hadden, startten we onze eerste etappe. Het duurde een hele rijd voordat we Granada uit waren.
Over de tocht valt eigenlijk niet zoveel te vertellen. Het waren lange, saaie stukken onder een zeer warme zon. Eénmaal gerust onderweg en daarna doorgelopen naar bovenstaand adres.
Onderweg achteromkijkend zagen we de Sierra Nevada met z'n besneeuwde (er zijn heel veel vlokken gevallen) toppen.
In het dorpje kwamen we bij de ons opgegeven albergue voor compleet afgesloten pand. Dus zat er niets anders op dan de tent op te zetten. Edoch: ook hier was het Saint Jacques die ons weer redde. Doorlopend kwamen we bij een kolossaal ijzeren hek. Daarachter zat ook een pelgrim. Hij was de eerste,die we deze dag tegengekomen waren. Fred begon in het Spaans. De man vroeg of we ook Nederlands spraken!!! Hij kwam uit Weesp of all places. Jullie kennen Berendien toch nog wel?
We zitten nu in een groot koetshuis van een villa. Er staan acht bedden. Heerlijk even geslapen en vervolgens gedoucht. Met nog twee Finse vrouwen maken we het slaapgezelschap voor vannacht compleet.
We gaan nog terug naar het dorp om te eten en iets te....
Morgen gaan we naar Moclin.
Er is geen WiFi. Slaap ze.
Pinos Puente
Calle De Vereda De La Alameda
De start.
Om acht uur opgestaan. Gewassen en tanden gepoetst met op de rand van de wastafel een schemerlamp. De rest van de elektra was 'out of order'.
Een ontbijtje tot ons genomen bij het busstation. Op weg naar de Decathlon passeerden we twee zwervers,die op een bank onder heel veel dekens nog aan het uitslapen waren. Als deze lieden moeten verhuizen, hebben ze weinig problemen om te bepalen waar de spulletjes moeten staan.
Nadat we onder andere een gastankje en een pannetje gescoord hadden, startten we onze eerste etappe. Het duurde een hele rijd voordat we Granada uit waren.
Over de tocht valt eigenlijk niet zoveel te vertellen. Het waren lange, saaie stukken onder een zeer warme zon. Eénmaal gerust onderweg en daarna doorgelopen naar bovenstaand adres.
Onderweg achteromkijkend zagen we de Sierra Nevada met z'n besneeuwde (er zijn heel veel vlokken gevallen) toppen.
In het dorpje kwamen we bij de ons opgegeven albergue voor compleet afgesloten pand. Dus zat er niets anders op dan de tent op te zetten. Edoch: ook hier was het Saint Jacques die ons weer redde. Doorlopend kwamen we bij een kolossaal ijzeren hek. Daarachter zat ook een pelgrim. Hij was de eerste,die we deze dag tegengekomen waren. Fred begon in het Spaans. De man vroeg of we ook Nederlands spraken!!! Hij kwam uit Weesp of all places. Jullie kennen Berendien toch nog wel?
We zitten nu in een groot koetshuis van een villa. Er staan acht bedden. Heerlijk even geslapen en vervolgens gedoucht. Met nog twee Finse vrouwen maken we het slaapgezelschap voor vannacht compleet.
We gaan nog terug naar het dorp om te eten en iets te....
Morgen gaan we naar Moclin.
Er is geen WiFi. Slaap ze.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
