de eerste stapjes

19 april 2015

Adres:
Cerveceria & Albergue
Rua do Pelegrín 27
Portomarín.

De eerste stapjes.

Voordat de wekker om zeven uur afliep, was een ieder al weer in het land der levenden. Uit de vroege gesprekken van mijn mede Caminogangers maakte ik op, dat er weinig geslapen was. Velen hadden 's nacht mensen voorbij zien scharrelen, die in het duister tastend de weg naar 'de doos' zochten. Ondergetekende lastte om zeven uur z'n eerste nachtelijke natuurlijke stop in: heb heerlijk geslapen. De dames hadden hun emoties in de eerste nachtelijke uren duidelijk nog niet onder controle. Natuurlijk is er nog geen vrouw overboord. Alle begin is moeilijk. Vandaag de eerste voorzichtige Caminostapjes.
Om half acht was een ieder klaar voor de proloog. Dat wandelen in ons vlakke polderland iets anders is dan het geaccidenteerde Spaanse land, werd al in de eerste meters duidelijk. Klimmen en nog eens klimmen en dalen. Goed voor de kuiten. Die hebben toch niet voor niets van onze Lieve Heer gekregen?
Ontbijten gebeurt tijdens de Camino niet direct na de oefeningen, die de mensheid 's morgens pleegt te ondernemen. Dus: eerst een aantal kilometers lopen en dan een vorstelijk ontbijt. Aan dit ontbijt (trouwens ook de pelgrimdiners) hangt een Spaans prijskaartje: vooroorlogse prijzen!! Volgens mij betalen jullie via onze vermaarde en vermaledijde Europese belastingen onze Caminomaaltijden. Goed zo. Ga zo door!
Na een kilometer of vier dus heerlijk ontbeten. Onderweg genoten van het geweldige landschap. De gesprekken onderweg zijn zeer afwisselend. Serieus en luchtig. Vele allerdaagse beslommeringen des levens passeren de revue. De bedoeling van de Camino is dat je hier 'los' van komt. Onthaasting en relativering zijn denk ik het juiste woord. Je laat alle facetten des levens achter je en probeert om je hoofd helemaal leeg te maken. Genieten van de natuur; het NU.
De gedachten uit het verleden kun je overpeinzen en er een oordeel over vellen: goed of fout. Je kunt ze niet meer veranderen. Aan de toekomst denken heeft ook weinig zin. (Je moet natuurlijk wel idealen hebben!!) Blijft dus het naakte dagelijkse 'zijn' over. Dat is ook de Camino.
Na het ontbijt nog op een andere paradijselijke plek wat genoten en gedronken.
Niet onvermeld mag het volgende voorval blijven: in 2013 heb ik een foto genomen in rustplaats voor pelgrims. Op de foto waren twee witte, vage 'spookfiguren' te zien. Vandaag liepen Ben en ik naar dezelfde plek toe. Ik vertelde Ben over de foto en zei dat ik weer een plaatje wilde schieten om te kijken of 'ze' er nog zaten. Foto genomen. Bleek er nog één schim te zitten?!?!
Wat kant dit zijn? Hersenschimmen? Toeval? Vlek op de lens? Iets buitenaards?
De rest van de tocht hebben we het over reïncarnatie gehad. Vul zelf de rest maar in.
De tocht eindigde vandaag in Portomarín. Om kwart voor drie marcheerden we binnen. Ze hebben allemaal fantastisch gelopen. Mijn zussen hebben onderweg geweldig veel plezier gehad. Onze Rhedense vriendinnen lopen als kieviten en hebben het geweldig naar hun zin. De sfeer zit er goed in. De spieren voelden ze goed, maar dat hoort ook zo.
Vanavond een heerlijk perlgrimsdiner verorberd (10€?!). De rest ligt heerlijk op één oor. En ik.......
Lieve volgers, morgen weer gezond op en pluk de dag. Doen wij ook lopend en genietend in het Galicische land.
Uw nederige pelgrim Sjek.


I