twaalfde dag: haarlak

Maandag 12 mei 2014

Adres:
Camping La Noria
Carretera de "El Úbeda"
Km.1, 23400 Úbeda (Jaén)

Twaalfde dag: haarlak

Vanmorgen nog voor het krieken van de dag liep onze i-phone wekker om vier uur af. Het in slaap vallen om acht uur de avond er voor, was nog wat lastig. Een aantal Deutsche Gäste verspreidden nogal veel decibellen. Dit schijnt een genetische kwestie te zijn. Als verzachtende opmerking wil ik nog wel zo ver gaan, dat in den vreemde de Hollanders er ook wat van kunnen. Maar dit ter zijde.
Alles weer in de rugzak. Koffie gezet. Opgegeten met wat croissants en Mariakaakjes. En daarna om kwart voor vijf op weg. In La Carolina was uiteraard nog niemand op.
Met mijn MotionX hadden we snel de weg richting Arquillos gevonden. De eerste twee uur liepen we in het donker. Langzaam kwam de zon boven de bergruggen uit. Dit is altijd weer een fascinerend schouwspel.
We liepen op een A-weg, d.w.z. er rijdt ook veel vrachtverkeer. Je loopt uiteraard links. Als er een vrachtwagen aankomt, ga je met je rugzak naar de berm gericht wachten tot het gevaarte voorbij is.
Gisteren kwamen we La Carolina binnenlopen en zagen een Spaanse idioot in een Audi recht op ons afrijden. Hij lachen. Grapje (?!). Met een big op smile op z'n gezicht trok hij zijn stuur recht. Idioot!! Het hart klopt in je keel!
Het landschap begint al aardig bergachtig te worden. Om kwart voor tien hadden we er vijfentwintig kilometer opzitten. Dan begint de zon al genadeloos te schijnen.
Schuin ophoog liepen rechtstreeks het bushokje in Arquillos binnen. De bus zou pas om half één vertrekken. Dus tijd genoeg. Verder lopen is onverantwoord door temperaturen boven de 35 graden. En er zijn geen wandelpaden.
Overal zijn in Spanje kroegen. Dus ook hier in Arquillos ook. Een colaatje gedronken. En ondertussen de stamgasten aanschouwt, die met grote regelmaat binnenkomen. Slaan voor mij onbegrijpelijke klanken uit. Kunnen er ook nog enige betekenis aan verbinden en verlaten het établisement weer zonder te betalen! Iedereen drink hier op de lat, volgens mij.
In dit gedeelte van Spanje is het gebruikelijk, dat je bij elke consumptie een tapas krijgt. De variaties zijn onuitputtelijk. Misschien een tip voor de Hollandse horeca?
De uitbater van de kroeg vond het goed, dat we onze rugzakken op de eerste verdieping neerzetten, want we wilden de negorij even verkennen. Freds wens was al een tijdje om naar de kapper te gaan, maar om allerlei niet belangrijke redenen was daar nog steeds niets van gekomen. Plotseling hing er een bordje:"peluquería".
We hadden tijd genoeg. Bij binnenkomst van de knipperij waren bij de zittende klant de haren net rechtgetrokken, dus Fred kon direct plaatsnemen. Hij kreeg een prachtige kappersmantel om zijn schouders gedrapeerd en werd, dat moet gezegd worden, perfect geknipt. En dit alles, mijne dames en heren, voor de somma van € 8,00 ??!! In Nederland ben ik het dubbele kwijt. Je blijft natuurlijk Nederlander!
En als toefje slagroom op de taart kreeg onze Fred een dosis haarlak (!) over zijn pasgekamde scheiding. Volgens mij is hij de eerste West-Europesche wandelaar, die deze eer te beurt valt.
We zitten nu op een camping een kilometer of twee buiten Úbeda. Als het wat minder warm is, gaan we zo straks even naar de Carrefour om wat voedsel in te slaan. D.w.z. een half uur heen en een half uur terug lopen. Dit doen alleen gekke Hollanders bij deze temperaturen.
We hebben pasta, ham, tomatensaus en geraspte kaas gegeten. Yoghurtje toe. Heerlijk!
Dit alles hebben we genuttigd op stoeltjes, die we geleend hebben van camping gasten, die afwezig zijn.
Morgen gaan we Úbeda bezoeken. Het oude stadsgedeelte heeft sinds de 16e eeuw vele Renaissance gebouwen en kerken. Het is sinds 2003 door de UNESCO op de lijst vast Werelderfgoed geplaatst.
Overmorgen gaan we weer verder. Wordt vervolgd.
Goede nachtrust vanuit Andalusië.
Fred en Gerrit.