Met het hoofd in de wolken.

Zaterdag 14 juli 2012 / Foncebadón _ Ponferrada

Adres:
Auberge de Pelegrinos
St. Nicolas de Flije
Calle la Loma
24400 - Panferrada

Het is nu kwart voor negen (20.45 uur) als ik met dit stukje begin. Op de quartorze juillet, lopend in gedachten medelevend met onze Franse Europartners, begonnen we vanmorgen om zeven uur aan berg-etappe van vandaag. Toen we gisteravond naar bed gingen, regende het pijpenstelen. Ik zag in gedachten alweer de Franse etappes voor me: een soort déjà vue. Gelukkig was St. Jacques ons wederom gunstig gezind. Ik had de pijpen wel aan wandelbroek geritst en m'n fleecejack om mijn schouders gedrappeerd. Het was erg fris en er stond een behoorlijk windje. De aangetrokken kleding was dus geen overbodige luxe.
We vertrokken letterlijk in de wolken. Ook wel een beetje figuurlijk, want we liepen naar La Cruz de Ferro. Dit is een magische klank in de oren van Caminogangers. Je moet er eerst, als je in St. Jean start, een kilometer of zeshonderd voor lopen.
En ten tweede is het een beetje een bedevaartsoord waar pelgrims hun gedachten, wensen, verleden, geheimen, verlangens achterlaten in de vorm van een voorwerp. Een soort dopen of doping voor "the rest of your wonderful life". Althans dat is aller wens!!
Na een half uurtje klimmen was ie er ineens: La Cruz. Omdat het zonlicht ontbrak en de wolken er in slierten omheen hingen, had het iets magisch en was het tegelijkertijd een beetje sinister. Daar was tie dan: na een achtentwintighonderd kilometer mocht ik het kruis ( het is eigenlijk een houten, puntig toelopende paal, maar dit terzijde) aanschouwen.
Ik heb de steen van Marcel, die hij in naam van zijn plotseling overleden zoon Sven had meegegeven, bij het kruis neergelegd. (Marcel, je krijgt de foto's) .Ook had ik nog een klein steentje van thuis meegenomen (gewicht is belangrijk voor een pelgrim).
Met mijn hoofd letterlijk in de wolken heb ik deze ceremonie volbracht. Dit mag misschien wat hoogdravend klinken, maar zo bedoel ik het absoluut niet. De gedachten, die er door mij heen gingen, ga ik niet aan dit 'papier' toevertrouwen. Maar het deed me goed.
Wat er allemaal bij het kruis ligt, is onvoorstelbaar. Uiteraard stenen; stenen met inscriptie; foto's; bloemen; shirts; vlaggen; schoenen; bh's(?!); munten; hoeden; sokken; brillen, etc.
Daarna volgde een afdaling van dertien kilometer via rotspaadjes. Het was een fantastische afdaling met geweldige vergezichten. De wolken losten geleidelijk op door het zonlicht.
Op de bergflanken proberen allerlei mensen hun brood te verdienen met het verkopen van spullen, die met de Camino te maken hebben: stokken, t-shirts, schelpen, kalebassen, foto's, schoenen, hoeden, petten, sjaals etc.
In het eerste dorp, dat tekens van menselijke activiteiten vertoonde, Acebo, een lekkere bacodillo etc. gegeten.
Ben had tijdens de afdaling weer last van zijn knie gekregen. Een erfelijke aandoening en een blessure speelden weer op.
Velen lopen veel te hard naar beneden en dat is vragen om problemen. In Molinaseca hebben we wat gedronken. Twee euro voor een 200 ml. flesje Pepsi. De crisi slaat ook in Spanje hard om zich heen, dus worden de pelgrims getild.
Ben heeft een taxi (ook met onze backpacks) naar Poncebadón genomen. Ik wist niet wat me overkwam om te lopen zonder een kilootje of twaalf op mijn rug. Het is net of je zweeft.
De gíte waar we nu zitten, is het reuze gezellig. Je kletst met allerlei nationaliteiten.
Vanavond hebben we met elkaar een mixed saled, brood, sangria en yoghurt in een grote ontmoetingsruimte gegeten.
We ontmoetten o.a. een Duitse jongen, die ook in het begin als een speer ging. (dertig tot veertig km. per dag). Ik krijg nu ineens een aha-Erlebnis. Luister naar je lichaam! Dit geldt niet alleen voor de Camino, maar ook voor "jouw leven van alle dag!" Hij heeft nu in een gedeelte van zijn linkervoet geen gevoel meer. "They should listen to Gerrit from Holland!"
Alle gekheid op een stokje, het is hier net een soort Beijenkorf, maar dan zonder uitverkoop.
Morgen een korte trip 23 km (vandaag was 29 km). Het traject is redelijk vlak. We gaan naar Villefranca del Bierzo.
Ik ga nu slapen. Doe hetzelfde als het uitkomt. Morgen weer gezond wakker worden.