Maria en de Hof van Eden

Donderdag 12 juli 2012 / San Martín del Camino _ Astorga (León)

Adres:
Albergue de Peregrinos "Siervas de María"
Plaza San Francisco 3
24700 - Astorga (León)

Na de gebruikelijke was-en inpaksessie voor drie(?) euro heerlijk ontbeten. De eerste vijf kilometers waren weer langs de zo langzamerhand trauma's oproepende N- 120. Wanneer komen we er ooit vanaf?
Bij binnenkomst van het eerste dorp kwamen we langs een prachtige watertoren. In Spanje zie je er in bijna elk dorp wel één.
In de tweede rustplaats, Hospital de Órbigo, kwamen we binnen over een mooie, van natuursteen gemetselde brug. Daarnaast was een soort skelet van palen gemaakt als tribune. In het midden een hekwerk, dat in de lengte evenwijdig liep aan de tribune. Ben wist wat het was. Een prachtige locatie waar elk jaar op 30 februari ridderspelen plaatsvinden: ridders die elkaar met een lange lans tegemoet rijden om de ander van het paard te stoten. Op een terras dat uitkeek op het "gevechtsterrein" een lekker bakkie gedaan.
Na de koffie liepen we door een soort geaccidenteerd maanlandschap. Romeinse wegen, klimmen en dalen onder een steeds hoger rijzende zon.
Plotseling zie je in het ruwe landschap een soort recreatiepark met banken, een waterpunt en een barbeque. Vele Spanjaarden brengen hun weekend op dergelijke plaatsen door.
De volgende rust was een sanitaire rust. Het terras was op straat. Omdat ik sanitaire rusten op een puur natuurlijke wijze onderweg oplos, had ik even tijd om de plaatselijke kerk, die open was, te bezoeken. Ik liep door het middenpad naar voren en stond in gedachten verzonken voor het altaar. Links stond een doorzichtige bak met elektrische (?!?) kaarsen. Ook hier heeft Ikea toegeslagen. Er klonk gewijde kerkmuziek. Ik besloot geen "vela" (kaars) aan te steken. Komt er plotseling een klein, oud vrouwtje met een oude transistorradio, waaruit muziek kwam, van achter een katheder vandaan. Ik schrok me wild. Mijn eerste gedachte was: Moeder Maria is terug!! Had toch gekund! Ze probeerde mij in het Spaans uit te leggen, dat ik een stempel in mijn credential kon krijgen. Ik bedankte hiervoor. Ineke deed het later wel, uit een soort medelijden, wel.
Onderweg kom je allerlei pelgrim- monumenten tegen. B.v. bij een kruis een aangeklede Camino- ganger; in een dorp een opengewerkt kruis, etc.
Na een paar fikse beklimmingen kwamen we in het paradijs terecht. Dat klinkt raar, maar het is naar aardse begrippen waar, althans volgens de bewoner. (zie de foto's). Een soort op Johnny Weismüller gelijkende kluizenaar, die het hele jaar op deze afgelegen plek woont, had een kraampje met allerlei frisdranken, fruit, echte Hollandse koekjes en fruit, dat je gratis mocht nuttigen. De rustplekken en een hangmat maakten het "Hof van Eden" compleet. Ik heb wel wat in de 'donativo-pot' gedaan.
Bij het binnenlopen van Astorga moesten we over de spoorbaan. De Spanjaarden hadden er een soort knikkerbaan gemaakt om dit veilig te kunnen doen.
We zitten nu in de albergue op een kamer met twee stapelbedden. Pecfect door St. Jacques geregeld. Hij is, in tegenstelling tot onze wandeling door Frankrijk, nu wel dagelijks op zijn post.
Vanavond eten we voor de broodnodige verandering pizza of spaghetti i.p.v. het bekende pelgrim-menu.
Morgen naar Foncebadón, een kilometer of 28.
Welterusten vanuit Astorga.