Gewone wandeldag

Zondag 8 juli 2012 / Terradillos de Templarios _ Bercianos del Real Camino

Adres:
Auberge de Peregrinos "Berciãnos"
Calle Santa Ana
24325 - Bercianos del Real Camino (Léon)

Half zes opgestaan. Ontbeten: koek, banaan,appel en koffie. Op weg. Fleece jack aan. 't Is fris.
Weer een stukje Meseta. Er is echter een verschil met de vorige dagen. De graanvelden worden afgewisseld door bloeiende zonnebloemvelden. Het is een uniek gezicht. Als je er langs loopt, is het net of de bloemen je allemaal aankijken. Heel aparte ervaring.
In het eerste dorpje op weg, Moratinos, kwamen we,toen we aanliepen, langs het, volgens mij, kleinste kerkhof van West-Europa. Eerst denk je, dat het een schuur is waar het dak nog opgemaakt moet worden. Bij een nadere beschouwing zie je een paar kruizen boven de muur uitsteken. Dus.....
Door het afgesloten hek kijkend, ontwaarde ik alleen familiegraven. In
Mansilla de las Mulasin hebben we in een nieuwe bar een kop koffie gedronken. De eigenaresse was een Duitse, die getrouwd was met een Spanjaard. Bij navraag bleken er tweeëntwintig mensen, waarvan vijf buitenlanders, in het dorp te wonen.
Verder valt er over de tocht van vandaag niet zoveel mede te delen. Een groot deel liep weer langs de N-120 naar het historische stadje Sahagún met z'n artistieke schatten en monumenten.
Daarna weer verder langs de weg. Om één uur op de plaats van bestemming in een oude auberge. De huizen zijn in het noorden gemaakt van stro en leem. Het ziet er aan de buitenkant niet uit, maar het heeft een zeer hoge isolerende waarde: 's winters warm en 's zomers koel.
Als je in Noord-Spanje (hetzelfde geldt voor Noord-Frankrijk) plattelandsdorpen binnenloopt, valt je de armoede op. De huizen zijn oud en vervallen. Alles wat kapot is, wordt niet meer gerepareerd. Op straat zie je geen jeugd. Deze trekt weg van het platteland, omdat er voor hen geen toekomst meer is.
Ten aanzien van de mensen is er één groot verschil: Spanjaarden zijn vele malen vriendelijker en behulpzamer dan de Fransozen.
Vanavond hebben we met vele nationaliteiten gegeten uit: o.a. Korea, Hongarije, Portugal, Finland, Frankrijk, Italië en Nederland.
De bijdrage voor het onderkomen is weer 'donativo'. Een aantal pelgrims heeft een slacocktail en een soort linzensoep klaargemaakt. Zeer voedzaam en erg lekker. Ook de Rioja wijn smaakte prima.
Rafaël laat morgen diens backpack naar het volgende slaapadres brengen. Hij heeft last van pijn in zijn rug. Hij is bang voor een tweede hernia, die dan verder gaat naar zijn benen. Maar we houden de moed er in. Ben houdt zich dapper, ondanks zijn blaren. Hij loopt nu op wandelsandalen. Ineke heeft last van een blaar onder een eeltplek. Dat loopt heel vervelend.
Ik vind het eigenlijk een beetje gênant om te schrijven, maar ondergetekende heeft nergens last van.
Nog een kilometer of 350 naar Santiago.
Welterusten Nederland.