Camino overpeinzing
Door: Gerrit
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
07 Juli 2012 | Spanje, Terradillos de Templarios
Zaterdag 7 juli 2012 / Carrión de los Condos (Palencia) _ Terradillos de Templarios
Adres:
Jacques de Molay
Albergue de Peregrinos
Travesia Iglesia
34349 - Terradillos de Templarios
Vanmorgen weer om half zes vertrokken i.v.m. de hitte. Was achteraf niet nodig. Fleece jack aan. Fris. Bij opkomst van de zon bleef het door de wind toch lekker om te lopen.
In het eerste bewoonde gedeelte van de route, althans op de kaart, bleek een plek waar twee huizen en een schuur stonden. Viel weinig eetbaars te scoren. Dan maar weer verder. Je hebt op de Camino dan geen keus.
Ik heb vroeger op school regelmatig strafregels moeten schrijven. In de trant van: 'Ik mag niet praten tijdens de les'. En dat dan b.v. vier kantjes. Een nutteloze, eentonige bezigheid. Wat heeft dit met de Camino te maken? Ik zal het proberen uit te leggen.
Nutteloos: lijkt er wel op als je tussen de velden op de eindeloze wegen loopt. Er zijn eenvoudiger en makkelijker manieren om van a naar b te komen. Toch is het dè manier om achter bepaalde persoonlijke zaken te komen. Op school hoopte de onderwijzer ook om op deze manier enige zelfreflectie in gedrag te bewerkstelligen. Lukte meestal niet. De Camino is echter een probaat middel.
Eentonig: tegenwoordig moet alles leuk, spannend, snel en aantrekkelijk zijn. Op de Camino word je op jezelf teruggeworpen. En bovenstaande typeringen van het dagelijkse leven zijn dan minder van toepassing. We moeten, denk ik, eens leren om met eenvoudige zaken als: eten, slapen en het leven genoegen te nemen.
Ik loop als ruim drie maanden rond met alles wat ik nodig heb om te overleven op mijn rug. Lijkt eentonig, maar dat is leven in z'n meest elementaire vorm.
Misschien moeten we (zie huidige crisis) "back to basic".
We liepen eigenlijk door mistroostig landschap met weinig of geen schaduw. 70% op natuurlijke paden gelopen. Sommige zijn oude geplaveide Romeinse wegen, beter bekend als de Via Trajana, die Spanje en Frankrijk verbond via Astorga.
Er zijn 17 km. lang geen drinkplaatsen.
Na tien kilometer had een slimme Spanjaard en eetplek ingericht. Daar at ik een oud, opgewarmd stokbrood met kaas. Het brood was zo hard, dat ik mijn gebit bij het afbijten naar buiten kwam. Ben was de enige, die het zag. Hij lag dubbel!!
In Caldadilla de la Cueza was een bar open. Eindelijk. Een verse baguet genomen. Daarna nog zeven km. Tot Ledigos. Even rusten. Daarna nog het laatste stuk tot Terradillos om de 27 km. te voltooien.
We zitten in the middle of nowhere in een prachtige auberge. Vier persoons kamer. Goed eten. Eigen winkel (ook van het dorp) om wat voor morgen te kopen. Er kwam een groenteboer met een vrachtwagentje langs om vers fruit te verkopen.
Morgen verder in westelijk richting.
Iedereen welterusten.
Adres:
Jacques de Molay
Albergue de Peregrinos
Travesia Iglesia
34349 - Terradillos de Templarios
Vanmorgen weer om half zes vertrokken i.v.m. de hitte. Was achteraf niet nodig. Fleece jack aan. Fris. Bij opkomst van de zon bleef het door de wind toch lekker om te lopen.
In het eerste bewoonde gedeelte van de route, althans op de kaart, bleek een plek waar twee huizen en een schuur stonden. Viel weinig eetbaars te scoren. Dan maar weer verder. Je hebt op de Camino dan geen keus.
Ik heb vroeger op school regelmatig strafregels moeten schrijven. In de trant van: 'Ik mag niet praten tijdens de les'. En dat dan b.v. vier kantjes. Een nutteloze, eentonige bezigheid. Wat heeft dit met de Camino te maken? Ik zal het proberen uit te leggen.
Nutteloos: lijkt er wel op als je tussen de velden op de eindeloze wegen loopt. Er zijn eenvoudiger en makkelijker manieren om van a naar b te komen. Toch is het dè manier om achter bepaalde persoonlijke zaken te komen. Op school hoopte de onderwijzer ook om op deze manier enige zelfreflectie in gedrag te bewerkstelligen. Lukte meestal niet. De Camino is echter een probaat middel.
Eentonig: tegenwoordig moet alles leuk, spannend, snel en aantrekkelijk zijn. Op de Camino word je op jezelf teruggeworpen. En bovenstaande typeringen van het dagelijkse leven zijn dan minder van toepassing. We moeten, denk ik, eens leren om met eenvoudige zaken als: eten, slapen en het leven genoegen te nemen.
Ik loop als ruim drie maanden rond met alles wat ik nodig heb om te overleven op mijn rug. Lijkt eentonig, maar dat is leven in z'n meest elementaire vorm.
Misschien moeten we (zie huidige crisis) "back to basic".
We liepen eigenlijk door mistroostig landschap met weinig of geen schaduw. 70% op natuurlijke paden gelopen. Sommige zijn oude geplaveide Romeinse wegen, beter bekend als de Via Trajana, die Spanje en Frankrijk verbond via Astorga.
Er zijn 17 km. lang geen drinkplaatsen.
Na tien kilometer had een slimme Spanjaard en eetplek ingericht. Daar at ik een oud, opgewarmd stokbrood met kaas. Het brood was zo hard, dat ik mijn gebit bij het afbijten naar buiten kwam. Ben was de enige, die het zag. Hij lag dubbel!!
In Caldadilla de la Cueza was een bar open. Eindelijk. Een verse baguet genomen. Daarna nog zeven km. Tot Ledigos. Even rusten. Daarna nog het laatste stuk tot Terradillos om de 27 km. te voltooien.
We zitten in the middle of nowhere in een prachtige auberge. Vier persoons kamer. Goed eten. Eigen winkel (ook van het dorp) om wat voor morgen te kopen. Er kwam een groenteboer met een vrachtwagentje langs om vers fruit te verkopen.
Morgen verder in westelijk richting.
Iedereen welterusten.
-
07 Juli 2012 - 20:59
Marcel:
gerrit oude stapper,
Zoals elke reis begint met een eerste stap, eindigt deze ook met een laatste stap.
en deze komt steeds dichter bij.
Leuk om jou zo te volgen over des heren's wegen naar jou einddoel
je hebt bij thuiskomst genoeg om over te vertellen over alle belevenissen die niet aan het NET hebt toevertrouwt.
je geeft aan dat je 21 ste denkt je laatse stap te zetten en de tocht af te sluiten.
wat ik graag wil weten is wanneer en waar je op je motor stapt zodat ik een planning kan maken wanneer ik en eventueel flip moeten gaan rijden.
ik hoor van je
grtz marcel
.
-
08 Juli 2012 - 12:22
Ans En Ton :
Hallo Gerrit,
Het is alweer even geleden dat je van ons een reactie hebt gekregen op een bladzijde uit jouw dagboek. Natuurlijk zijn we je in de tussentijd wel blijven volgen en hebben ook wij genoten van je prachtige verhalen.
Opvallend is dat je in de beginperiode veel hebt verhaald over de slechte weersomstandigheden (regen, wind) en de bijkomende ongemakken. Nu je echter zo langzamerhand je reisdoel nadert en je al vele dagen van bezinning achter de rug hebt, lijkt het alsof je de dagelijkse weerberichten verder aan het KNMI overlaat. Terecht, want we moeten het weer nu eenmaal ondergaan zoals het komt.
Mooi zoals je je waardering uitspreekt voor wat je "hebt": je vrouw, de kinderen en kleinkinderen, je rugtas met daarin de meest noodzakelijke middelen om te "overleven" en natuurlijk, dat is dan weer een voordeel van deze tijd, de ipad.
Je laat zo duidelijk merken dat er vele momenten zijn (geweest) dat je op jezelf wordt teruggeworpen waardoor er vanzelf ruimte ontstaat voor relativering en waardering.....dat verrijkt!
Beste zwager, zoals gezegd nader je zo langzamnerhand je reisdoel.........een onderneming die je vol overtuiging bent aangegaan en die je, voor zover wij kunnen beoordelen, glorieus aan je palmares kunt toevoegen.
Wat zal jij straks "rijk beladen" weer in Velp tgerugkeren.
Ook wij zijn trots opje!
groet,
ans en ton
-
08 Juli 2012 - 13:03
HELLO:
Hello
I saw your nice profile,and something motivated me to communicate with you,My Dear in your usual time may it pleases you to write me back in email address ( jenicaithamar@yahoo.com ) so that i can send you my pictures and also tell you more about myself.A friendship is the foundation build on other relative things to come.May God bless you as i wait impatiently to hear from you. Your lonely friend,
jenica
( jenicaithamar@yahoo.com )
Hello
I saw your nice profile,and something motivated me to communicate with you,My Dear in your usual time may it pleases you to write me back in email address ( jenicaithamar@yahoo.com ) so that i can send you my pictures and also tell you more about myself.A friendship is the foundation build on other relative things to come.May God bless you as i wait impatiently to hear from you. Your lonely friend,
jenica
( jenicaithamar@yahoo.com ) -
08 Juli 2012 - 14:27
Joke, Overloon:
Hai Sjek,
Wat heb je weer een hoop prachtige woorden geplaatst zeg. Wat zal deze tocht jou nog lang heugen. Blijf genieten... Het gaat nu snel hoor.
Denk veel aan je
liefs Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
