Mister Wifi

Donderdag 5 juli 2012 / Hontanas _ Frómista

Adres:
Albergue Estrella del Camino
Avenida Ejército Español (Junto Centro Médico)
Frómista Palencia

Routine: wakker worden: o ja rugzak inpakken; wassen; medicijnen; eten; alles controleren en op weg. Half zes, nog donker. Het licht worden gaat geleidelijk, maar heel snel. Weer Meseta. Eerste dorp: leeg en geen mens te bekennen. Het is een bekend dorp in de Camino. De weg loopt dwars door een voormalige kloosterkerk en het is een aubergue waar je in de open lucht kunt slapen (San Anton)
Tweede bebouwing: Castrojerez. Pal naast een oude ruïne-kerk lekker ontbeten in een bar.
Daarna weer negentien kilometer Meseta. Niets anders dan korenvelden en keienwegen. We hadden mazzel dat de zon niet echt onbarmhartig scheen en dat het een beetje waaide. Je moet goed kijken waar je loopt, want je voet verzwikken kan zo maar. Dan wordt de Camino toch een stuk lastiger en zwaarder.
Onderweg had de organisatie nog een colletje van 12% in het parcours opgenomen. Afdaling: 18%!! Goed voor het kuitwerk.
Gisteren heb ik nieuwe manier om de Camino af te leggen gezien. We liepen in een dorp, toen er ineens een pelgrim op een skateboard?!?! naar beneden kwam suizen. Toen de keiweg begon, stopte hij het board achter zijn rugzak en liep verder. Erg veel heeft hij er volgens mij niet aan, want asfalt is er weinig op de Camino.
Zes kilometer voor het eind hebben we nog wat gedronken in Boadilla del Camino. Buiten het dorp kwamen we langs gebouw, dat vroeger bij een klooster behoorde en dat diende als pelgrimshospitaal. Het doet nu nog als zodanig dienst. Een Spanjaard zwaait daar de scepter. Pelgrims die fysiek om wat voor reden dan ook niet verder kunnen of mentaal in de knoop zitten, kunnen daar gratis verblijven tot ze min of meer 'genezen' zijn.
Om kwart over drie checkten we in bij bovenstaande herberg. Mijn eerste vraag was of ze wifi hadden. Nee, dus. Ik probeerde de eigenaresse duidelijk te maken, dat ik niet begreep waarom ze zo'n simpele service niet konden bieden. Alleen in hotels was wifi. Bij verdelen van de bedden noemden ze mij al "Mister Wifi". Zo snel heb je al een naam in het buitenland!!
Na het douchen zijn we, Ben, Ineke, Rafaël en ondergetekende een sapje gaan drinken. Bij het restaurant/hotel kregen we het password van het netwerk. Eindelijk kon ik wat verhaaltjes kwijt. Voor en na het eten heb ik vier berichtjes op het weblog gezet. De rest komt, hoop ik morgen.
Morgen naar Carrión de los Condes; een wandeling van 20 km. Een klein stukje dus. Het weer ziet er voor morgen en de rest van de week prima uit.
Ik ga nu (22.30 uur) lekker slapen.
Iedereen die dit leest hetzelfde toegewenst vanuit Frómista.