Hontanas, het dorp in een gat

Woensdag 4 juli 2012 / Burgos _ Hontanas

Adres:
Albergue Municipal
Calle Real 26
Hontanas, Cobigo 009227 Burgos

Vandaag 30 km richting Hontanas. Om half vijf liep de wekker af. In de ontmoetingsruimte wat koeken gegeten en koffie uit de automaat gehaald. Daarna wilden we om half zes de deur uitgaan. Helaas hij zat nog op slot. Op de balie stond, dat de deur pas om zes uur open ging (?!?). Wij op zoek naar een alternatieve uitgang. Alles op slot. Ik vroeg me af, wat te doen bij brand? Dan zit je daar in een modern gebouw als ratten in de val. Toen de herbergbewaarder om tien over half zes met de sleutelbos kwam, vroeg ik hem in mijn beste Spaans waarom we niet om half zes naar buiten konden. Voor mij stond één groot Spaans vraagteken, die op mijn gebarentaal welwillend de deur van het slot haalde.
Buiten gekomen was het in het donker goed opletten de pijlen te vinden om de stad uit te komen. Eenmaal buiten Burgos kwamen we na zeven kilometer in het eerste bewoonde dorp , Villalbilla, waar de bar dichtzat. In het tweede, Rabé, hadden meer geluk: heerlijk een bocadillo met kaas (=warme baguette met kaas of ham) gegeten.
Daarna verder. Een stuk van acht kilometer door de Meseta. Voor degenen die niet weten wat dit is: lopen tussen eindeloze korenvelden op ongemakkelijk Romeinse grind/kei wegen onder een hete zon met bepakking. Als ervaringsdeskundige kan ik jullie mededelen, dat dit voor ongetrainde lichamen zeer pittig is. Velen sneuvelen. Lopen veel te snel.
B.v.: vanaf St. Jean loopt het Amerikaanse gezin van Arthur met zijn drie (volwassen) kinderen de Camino. In de States hebben ze de meeslepende, geromantiseerde film "The Way" gezien en daarna besloten de Camino te doen : ongetraind?!?!:"We are going to do the Camino!".
Problemen die zich al heel snel openbaren zijn duidelijk: blaren op vele plekken; knie-en heupklachten. Ze lopen met hele kleine rugzakjes en gaan vele etappes met de bus naar de volgende plaats. Ze vinden het geheel wel 'very amazing'. Ze hebben geen flauw idee waar ze aan beginnen.
Na een korte pauze het stuk 'Meseta' tot aan Hontanas.
Tot vijfhonderd meter voor de plaats kun het niet zien liggen. Dan staat er een bord: nog 0,5 km. Plotseling zie je in de diepte het dorp liggen (zie foto). Het lijkt wel of het dorp in z'n geheel met een geweldige grijper vanuit de ruimte tussen de heuvels is geplaatst.
Als je naar beneden loopt is het net of je de filmset inloopt als Clint Eastwood, met op de achtergrond de muziek van Enro Morriconi, om het laatste gevecht met pistolen te beslechten met de slechterik.
We slapen weer in de Municipal voor vijf euro.
Morgen weer op tijd op. Een lange etappe van 35 km. richting Frómista.
Slaap ze.