De zeven(entwintig) heuvelen van de Navarra

Donderdag 28 juni 2012 / Los Arcos _ Logroño

Adres:
Albergue de Peregrinos Municipal
Ruavieja 32
26001 - Logroño

Gelukkig zijn we vanmorgen om half zes vertrokken. De eerste uren zijn weldadig in vergelijking met de tijd erna. Je gaat weg als het donker is, maar om zes uur begint het al licht te worden. Dit is een prachtig gezicht, als "de vuurbal" vanachter de bergruggen langzaam omhoog komt.
Het eerste stuk was vrij vlak. Daarna kwamen er over een elf kilometer inderdaad vele venijnige pukkels. In het eerste dorp Sansol was geen middenstandse nering te bekennen. Verder maar weer. In de tweede, Torres del Rio (558 m.), liepen we regelrecht een winkel binnen. We waren één van de eerste klanten. De jonge bediende was vrolijk aan het zingen: Spanje had met penalties gewonnen (EK 2012). Ik kocht een stokbrood en een perzik. Buiten ontbijten. Wat blijkt: net zo vrolijk had die knakker mij een oud stokbrood verkocht (?!).
Klopte ook, want even later komt er een plaatselijk boertje met de krat overgebleven oude stokbroden naar buiten. Waarschijnlijk voor zijn koeien, schapen en geiten.
De plaatselijke Koekoek blijft op straat wachten. Jawel, op de bakker die even later aan komt rijden. En nog een keer jawel: met v-e-r-s-e stokbroden. Wat zullen we nou........ Dus ik met mijn brood naar binnen om hem om te ruilen voor een verse.
Gelukkig kwam mijn Spaanse pelegrino Paco er bij. Hij vertaalde mijn probleem. Antwoord: ik had niet gevraagd of het vers was?!?! Op mijn krachtige Nederlandse reactie kreeg alsnog mijn brood.
Na het ontbijt verder. Komt mij op de bergweg een auto achterop. Ik zwaai. Een oud baasje in een aftandse Citroën stopt en begint mij uit te leggen waar Viana ( de volgende plaats) ligt. Ik bedank hem en hij rijdt verder. Een paar bochten verder zie ik hem naast zijn auto staan met gereedschap. Hij moest op het land werken in deze boeddhitte. Maar hij zei, dat hij het 'tranquile' deed. Ik begreep hem volkomen.
Weer een eindje verder op de route zit er een vrouw op een paaltje. Niets bijzonders zul je zeggen. Klopt ook. Maar wat ze aan had wel: een trainingspak, handschoenen en een muts op. Op mijn vraag of ze het niet warm had, antwoordde ze dat ze uit Australië kwam en dat ze op deze manier de Camino liep. Dit deed ze thuis ook. Elk volk heeft zijn eigenaardigheden, zullen we maar zeggen.
In Viana hebben nog wat gerust. Op afstand zag je Logroño al liggen. Door de vlakte was het nog 9 kilometer. Afstand inschatten is altijd lastig.
Bij het binnenlopen in Logroño kom je langs het huis van señora Felisa, een baken van menselijkheid op de Camino. Jarenlang ontving ze de pelgrims met "vijgen, koel water en liefde" en ze turfde, want ze kon niet schrijven, hoeveel wandelaars haar deur voorbij kwamen. Felisa stierf in oktober 2002, op 92-jarige leeftijd. Nu stempelt haar dochter Maria de credentials van iedereen die dat vraagt.
Bij de brug over de Ebro is een informatiecentrum voor pelgrims ingericht. Je krijgt een plattegrond van de stad met daarop de plaats van de gîte.
Via diezelfde brug lopen we naar de gemeente-gîte. We slapen daar voor zeven euro. Het is nog steeds erg warm.
Morgen gaan we door de wijnvelden van de Rioga naar Nájera, een afstand van dertig kilometer. De hoogste top is de Alto deSan Antón van 715 m.
Morgen vroeg op.
Welterusten vanuit de Logroño.