Hittegolf
Door: Gerrit
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
27 Juni 2012 | Spanje, Los Arcos
Woensdag 27 juni 2012 / Estella _ Los Arcos
Adres:
Albergue Municipal de Peregrinos
"Isaac Santiago"
Amigos del Camino
Los Arcos
Om vijf uur opgestaan. Dit alles om voor de middag op de plaats van bestemming te zijn. Bijna de gehele zaal dacht er zo over. Ineke is nog wel met ons gestart. Gisteravond gaf ze aan alleen de Comino te willen gaan lopen. Ze wilde ontdekken hoe het is als je alleen loopt. Uiteraard respecteren we haar besluit.
Het was nog donker,toen we vertrokken. Het bord van het klooster hebben we helaas gemist. Dus ook de wijn. Jammer.
In het eerste dorp Ázqueta wilden we brood kopen voor het ontbijt. Geen enkele winkel te bekennen. Ik heb toen maar een paar müsli-repen naar binnen gewerkt.
In de volgende plaats, Villamayor de Monjardin op een hoogte van 640 m., stond er trots op het bord bij de kruidenier, dat ie om zeven uur open zou zijn. Het was half acht. De bakker had er wel een zak met baguettes voor deur neergezet. Ik heb er twee euro naast gelegd en een paar broden meegenomen. Hadden we tenminste iets te eten.
Vanaf de berg naar Los Arcos ging het geleidelijk naar beneden. De proeve van eenzaamheid klopt als een bus. De boeren zijn het graan aan het oogsten. Je loopt op eindeloze wegen. Bergkammen omzomen de graanvelden. De zon scheen wel, maar onze mazzel was, dat het af en toe ook bewolkt was. En er stond een lekker briesje. Maar nergens een schaduwplekje om even uit te blazen.
Veel valt er, behalve je eigen gedachten, niet te beleven. En dan loop je ineens tussen twee rotsen door en zie in het dal je eindbestemming liggen.
We waren te vroeg. De gîte ging pas om twaalf uur open. We hebben lekker in de schaduw gezeten. Ook hier zijn er twee Nederlanders, Hans en Ben, die de zaak veertien dagen op vrijwillige basis runnen.
Als je in de overnachtingsplaatsen rondloopt is het erg verleidelijk om allerlei dingen te kopen, die met de Camino te maken hebben. Doe ik niet, ik moet het namelijk zelf allemaal dragen. Alle grammen tellen. In Santiago ga ik eens op mijn gemak rondneuzen, want dan hoef ik er niet mee te lopen.
Wel kwam er een oude Spanjaard op ons af met een 'bastón' (een pelgrimsstaf), waar hij alle Spaanse plaatsen van de Spaanse Camino ingebrand had. Een waar kunstwerk, dat 70 euro moest opbrengen. Als je had afgedongen, had je hem voor veertig/ vijftig euro gehad. Ik heb niets met stokken. Mijn eigen stok draag ik al de hele tocht met me mee. Voor het geval dat. In de Ardennen heb ik hem één keer gebruikt en ben toen op m'n snufferd gegaan. Dus...
Bij binnenkomst lekker gedoucht. Gegeten. In het stadje de plaatselijke kerk bekeken en daarna een pilsje gedronken. Geen gebruikelijke combinatie, maar het is de Camino.
Het immense, kostbare koor in de kerk kon gemaakt worden, toen de stad in de 15e en 16e eeuw als grensplaats tussen Navarra en Castilia de rechten van twee koninkrijken bezat en in geen van beide belasting hoefde te betalen.
Daarna lekker een uurtje of twee geslapen. Om half zes werd ik wakker gemaakt. Naar de masseur geweest. Je kon er voor intekenen. Ik werd tegelijkertijd door een masseur en masseuse onderhanden genomen: voeten, benen en rug kregen een kwartier lang een weldadige behandeling. Ik dacht, dat dit na ruim tweeduizend kilometer lopen wel mocht. Heerlijk!!!!
Vanavond voor de zoveelste keer 'uit' eten. Daarna weer vroeg op stok. Morgen gaat de wekker weer om vijf uur af. Het wordt weer erg warm.
De reden van deze hoge temperaturen is een Afrikaanse hittegolf, die over Spanje trekt. In Andalusië was het gisteren 44 graden. 's Nachts wees de thermometer in Madrid 28 graden aan.
Morgen verwisselen we van regio: Navarra voor La Rioja. We gaan richting Logroño. Tussen Torres del Río en Viana is het elf kilometer lang een voortdurend stijgen en dalen. Een soort zevenheuvelen van de Nijmeegse Vierdaagse, maar iets langer en pittiger, zullen we maar zeggen. Ik had de tocht dit jaar wel weer met Cees willen lopen, maar je kunt maar één ding tegelijk. Cees: volgend jaar lopen we weer samen!!
Op het moment van het versturen van dit stukje, begint het hier te waaien en te regenen.
Welterusten.
Adres:
Albergue Municipal de Peregrinos
"Isaac Santiago"
Amigos del Camino
Los Arcos
Om vijf uur opgestaan. Dit alles om voor de middag op de plaats van bestemming te zijn. Bijna de gehele zaal dacht er zo over. Ineke is nog wel met ons gestart. Gisteravond gaf ze aan alleen de Comino te willen gaan lopen. Ze wilde ontdekken hoe het is als je alleen loopt. Uiteraard respecteren we haar besluit.
Het was nog donker,toen we vertrokken. Het bord van het klooster hebben we helaas gemist. Dus ook de wijn. Jammer.
In het eerste dorp Ázqueta wilden we brood kopen voor het ontbijt. Geen enkele winkel te bekennen. Ik heb toen maar een paar müsli-repen naar binnen gewerkt.
In de volgende plaats, Villamayor de Monjardin op een hoogte van 640 m., stond er trots op het bord bij de kruidenier, dat ie om zeven uur open zou zijn. Het was half acht. De bakker had er wel een zak met baguettes voor deur neergezet. Ik heb er twee euro naast gelegd en een paar broden meegenomen. Hadden we tenminste iets te eten.
Vanaf de berg naar Los Arcos ging het geleidelijk naar beneden. De proeve van eenzaamheid klopt als een bus. De boeren zijn het graan aan het oogsten. Je loopt op eindeloze wegen. Bergkammen omzomen de graanvelden. De zon scheen wel, maar onze mazzel was, dat het af en toe ook bewolkt was. En er stond een lekker briesje. Maar nergens een schaduwplekje om even uit te blazen.
Veel valt er, behalve je eigen gedachten, niet te beleven. En dan loop je ineens tussen twee rotsen door en zie in het dal je eindbestemming liggen.
We waren te vroeg. De gîte ging pas om twaalf uur open. We hebben lekker in de schaduw gezeten. Ook hier zijn er twee Nederlanders, Hans en Ben, die de zaak veertien dagen op vrijwillige basis runnen.
Als je in de overnachtingsplaatsen rondloopt is het erg verleidelijk om allerlei dingen te kopen, die met de Camino te maken hebben. Doe ik niet, ik moet het namelijk zelf allemaal dragen. Alle grammen tellen. In Santiago ga ik eens op mijn gemak rondneuzen, want dan hoef ik er niet mee te lopen.
Wel kwam er een oude Spanjaard op ons af met een 'bastón' (een pelgrimsstaf), waar hij alle Spaanse plaatsen van de Spaanse Camino ingebrand had. Een waar kunstwerk, dat 70 euro moest opbrengen. Als je had afgedongen, had je hem voor veertig/ vijftig euro gehad. Ik heb niets met stokken. Mijn eigen stok draag ik al de hele tocht met me mee. Voor het geval dat. In de Ardennen heb ik hem één keer gebruikt en ben toen op m'n snufferd gegaan. Dus...
Bij binnenkomst lekker gedoucht. Gegeten. In het stadje de plaatselijke kerk bekeken en daarna een pilsje gedronken. Geen gebruikelijke combinatie, maar het is de Camino.
Het immense, kostbare koor in de kerk kon gemaakt worden, toen de stad in de 15e en 16e eeuw als grensplaats tussen Navarra en Castilia de rechten van twee koninkrijken bezat en in geen van beide belasting hoefde te betalen.
Daarna lekker een uurtje of twee geslapen. Om half zes werd ik wakker gemaakt. Naar de masseur geweest. Je kon er voor intekenen. Ik werd tegelijkertijd door een masseur en masseuse onderhanden genomen: voeten, benen en rug kregen een kwartier lang een weldadige behandeling. Ik dacht, dat dit na ruim tweeduizend kilometer lopen wel mocht. Heerlijk!!!!
Vanavond voor de zoveelste keer 'uit' eten. Daarna weer vroeg op stok. Morgen gaat de wekker weer om vijf uur af. Het wordt weer erg warm.
De reden van deze hoge temperaturen is een Afrikaanse hittegolf, die over Spanje trekt. In Andalusië was het gisteren 44 graden. 's Nachts wees de thermometer in Madrid 28 graden aan.
Morgen verwisselen we van regio: Navarra voor La Rioja. We gaan richting Logroño. Tussen Torres del Río en Viana is het elf kilometer lang een voortdurend stijgen en dalen. Een soort zevenheuvelen van de Nijmeegse Vierdaagse, maar iets langer en pittiger, zullen we maar zeggen. Ik had de tocht dit jaar wel weer met Cees willen lopen, maar je kunt maar één ding tegelijk. Cees: volgend jaar lopen we weer samen!!
Op het moment van het versturen van dit stukje, begint het hier te waaien en te regenen.
Welterusten.
-
27 Juni 2012 - 22:10
Joke Nij 23.43 Uur:
Buenas dias Gerrit, zo juist is het voetballen afgelopen met paneltys. Wat denk je :
Spanje gewonnen, Portugal miste 1 keer. Dus morgen zal het wel een beetje feest
zijn in Espanja. Ik heb er niet veel van gezien maar het was een slappe wedstrijd
vertelde Marco, die sprak ik nog even onder de wdstrijd. Portugal had 5 of 6 gele
kaarten en Spanje 3, dus dat ging lekker.
Maar nu jij, ik begrijp dat het lekker warm is daar, maar je bent op tijd weer bin-
nen en dan heerlijk in de schaduw. Je hebt dan nog een hele middag voor je als
je tenminste rond 12 uur alweer je aantal kilometers erop hebt zitten.
Er is inderdaad niet veel schaduw als ik die foto,s bekijk, dus je loopt daar in de
brandende zon. Heb je enig idee hoeveel km je nog moet voor je in Santiago bent?
Daarna ga je nog ong. 80 km verder naar ................ het plaatsje ben ik vergeten ?
Het weer hier is niet echt om over naar huis te schrijven. Alleen morgen wordt
het tussen de 22 en 29 gr. !!! De rest van de week ook wel aardig weer maar wel met
wat regen enz.
Ik begrijp dat een van de dames alleen verder gaat en de andere blijft bij jullie. Waar-
om doet ze dat ??
Toch wel leuk dat jullie nog steeds bij elkaar zijn blijven lopen. Ik denk dat jedan wel
wat meer steun aan elkaar zult hebben.
Het zal ook wel steeds drukker worden op de route, zeker met vakantiegangers ? Dit
weekend begint hier ook de grote uittocht.
Zo Gerrit voor morgen wens ik je weer een hele fijne voettocht en veel plezier. De
hiite moet je maar voor lief nemen. Je hebt al een buitje voor het stof gehad dus dat
scheelt wel weer. Eigenlijk had je een hoofdparapluutje mee moeten nemen zoals ze
met de vierdaagse ook gebruiken en voor de regen en voor de zon'
Van hieruit veel groeten Joke en Pedro.
.
-
28 Juni 2012 - 15:59
Kees En Jeanne Been:
Hallo Gerrit,
Met veel genoegen je spannende belevenissen weer gelezen.
Inmiddels in het warme Spanje; nog maar een klein stukje te gaan, in verglijking met hetgeen je inmiddels al hebt gelopen.
Groot respect en veel bewondering voor je enorme doorzettings vermogen en wat een levens ervaring heb je in die korte tijd opgedaan, zeker wat betreft de mentaliteit van onze Franse medemens....het land is mooi dan welniet prachtig, maar die Fransen, het blijven vreemde jonges...
Knap dat je er nog steeds staat en de manier waarop je het allemaal dagelijks op schrift weet vast te leggen. Veel mensen lezen je verhalen met plezier gezien al hun leuke reacties.
Je hebt bij vele mensen wat los gemaakt over hoe het leven kan zijn als pelgrim en pionier naar de juiste wandelschoenen'.
Ik kan me alleen niet voorstellen hoe het is om zolang, zonder mijn geliefde te moeten zijn.
Maar ja, het heet natuurlijk niet voor niets een pelgim tocht.
En wat betreft de vierdaagse in Nijmegen, ik ga je dit jaar zeker missen, maar kijk alweer uit naar volgend jaar om samen met jou, onze en zeker mijn pelgrims tocht te gaan lopen in Nijmegen en omgeving.
Voor jou zal dit met jouw wandel ervaring een makkie gaan worden, maar Gerrit weet dat ik inmiddels 30 km per dag loop en dat ik dit ver genoeg vind.
Dus we zien wel wat het worden gaat.
Best vriend, heel veel succes met de laatste kilometers.
Weet dat in gedachte met je mee lopen en heel trots op je zijn.
Als je weer thuis bent drinken we er samen een, of twee of misschien weer meer, op deze geweldige prestatie.
Groetjes, van Kees en Jeanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
