Nog een beetje regen.

Dinsdag 19 juni 2012 / Orthez _ Sauveterre-de-Béarn

Adres:
Mme. Gabriëlle Shawler
Rue Saint André 12
64390 - Sauveterre-de-Béarn

Gisteren na de etappe waren Annet, de vrouw van Roger, met zijn moeder op bezoek. Ze verbleven in Lourdes, 80 km vanaf Orthez. Op een terrasje wat gedronken. Daarna de gebruikelijke handelingen na een tocht. Douchen, wassen etc.
En vervolgens proberen wat te eten te krijgen. Dat lijkt een simpele opgave, ware het niet dat we in Frankrijk zijn. Van de tien restaurants zijn er negen gesloten(?). Dan maar een keer pizza. Van de drie pizzeria's is er één open. We gaan aan de tafel zitten in afwachting van de Fransoos, die druk in de weer was om zijn bestellingen er door te jagen. Hij gunde ons geen blik waardig. Een vinger in de lucht om zijn aandacht te trekken, had ook geen enkel effect. Dus stonden we op en bij het verlaten van zijn pand, zei hij: "Bon appetit" (????) Wie de ware aard van de inwoners van dit prachtige land voor mij kan doorgronden, worde vriendelijk verzocht, dit aan mij via een reactie te melden.
Deze ochtend zijn we in de stromende vertrokken. Kon de gamache mooi uitproberen. Bij het aanspannen van eentje brak het pennetje van de gesp. Dus kon ik hem niet vastmaken. Heb er provisorisch een knoop ingelegd. Bij het vastmaken heb ik enkele malen een bepaalde persoon aangeroepen. Hielp niet veel, maar het luchtte wel even op. Wat een Bingo-spul maken die Fransen !!! Maar het is nu "l'histoire".
's Middags werd het gelukkig een beetje droger. We hebben twee beste beklimmingen in het bos gehad. Ze hadden toch nog wat bomen laten staan. Door de regen was alles modderig en zwaar. De stijgingspercentages zijn tussen de 10 en 15%. Vingeroefeningen voor de Pyreneeën zullen we maar zeggen.
De eigenaresse van de Chambre d'Hotes is van origine een Engelse. Heerlijk om weer eens Engels te kunnen praten.
Ze kookt vanavond voor ons: parelhoen!! Ik zat niet echt aan tafel te juichen, maar ik heb een paar droge stukjes verorberd. De kleren worden gewassen en gedroogd in de droogtrommel. Wat een luxe voor een pelgrim!
Nog twee dagen tot aan de bergen. We kunnen ze in de verte al goed zien liggen.
Vanmiddag probeerden we alvast een slaapplaats in Saint-Jean te regelen bij een Hollandse gîte. Omdat we met een relatief grote groep zijn, is het best lastig. Er waren nog drie plaatsen. Prima. Voor de andere drie zouden we wel een andere plek vinden. Dat ging echter niet door, want ze had, denk ik, nare ervaringen met gesplitste groepen in haar gîte. Als je met z'n zessen bent, word je als groep gezien. Best lastig.
In Spanje zijn we weer met z'n vieren. Mariet en Jacques gaan weer met de TGV naar huis. Ze hopen dit jaar of het volgende het Spaanse gedeelte te lopen.
In Spanje zijn er op de etappes genoeg refugio's (slaapplaatsen). Je kunt er echter niet reserveren. We zien het allemaal wel.
Morgen gaat het naar Ostabat.
Snaveltjes dicht en oogjes toe, vanuit het warme zuiden.