Spoorlijn

Vrijdag 15 juni 2012 / Gaillères _ Mont-de-Marsan

Adres:
Hotel Eco Chic
222 Chemin de Libet
Rokade Sud Mont de Marsan
40280 - Saint Pierre du Mont

Vanmorgen om kwart voor zeven: een strak blauwe lucht. Zak inpakken, eten, stempel in het paspoort, water en een baguette. Allemaal handelingen van een pelgrim voor de start. O ja, bij zonneschijn goed insmeren.
Het ontbijt hebben we buiten op het terras gedaan. Een aparte belevenis. De plaatselijke bevolking samen met wat ouderen zitten op hun gemak het eerste kopje koffie van de dag te drinken. Mensen op weg naar hun werk doen ook eerst even een bakkie, kopen een baguette en vertrekken daarna.
De onderlinge begroeting is typisch Frans: intimi kussen elkaar op iedere wang éen keer (meestal in de lucht). Goede bekenden geven elkaar een hand. Iedereen hoort erbij. Een mooie gewoonte.
In Bougue, negen kilometer vanaf Gaillères, kwamen we in een on-Frans mooi bebouwd en onderhouden plaatsje. De kerk zag er mooi uit. We wilden ook even binnen kijken, maar de deur zat op slot. Aan een vrouwtje, dat aan kwam lopen, vroeg ik of ze wist wie de sleutel van de kerk had. Dat wist ze wel en even later ging de deur van de kerk open. Alle Franse kerken zien er op hun eigen manier mooi, sierlijk en tegelijkertijd ingetogen devoot uit.
Buiten stond een soort zuil waarop stond hoeveel kilometer het nog naar Santiago is: 970 km. Nog een stukkie!
Vervolgens liepen we op een soort sluiproute-weg voor vrachtwagens richting Spanje. Ze hadden een ijzeren boogconstructie over de weg gemaakt om dit te verhinderen. Hielp niet erg. Een trucker had geprobeerd of die werkelijk te laag was. (zie foto).
Daarna kwamen we weer op een voormalige spoorlijn richting Mont-de-Marsan uit. Met dit verschil dat ie prachtig geasfalteerd was. Na een paar kilometer hebben we gerust op een picknickplaats, waar ook een soort hek stond voor pelgrims, die met een ezel op pad gaan. En hangt aan de kopse kant zelfs een drinkkom, die je ook in een koeienstal ziet. (zie foto).
Verder kwamen we in een muur een sierlijke schelp tegen, waar aan de bovenkant een opening zat. Als je er op drukte kwam er fris, vers water voor de pelgrim uit.
(zie foto).
In Marsan aangekomen bij een temperatuur van 33 graden hebben we in de schaduw een..........gedronken (ben de naam vergeten).
Tegenover het terras zat een pharmacie. Ik had nog wat pleisters nodig, dus ik stapte de winkel in. Helemaal niemand te bekennen. Dus maar even gewacht. Komt de eigenaar door de buitendeur naar binnen.
Hij zat op hetzelfde terras als ik een rosé te drinken. Elke keer als er een klant kwam, stak hij de straat over om de klant te bedienen.
Als jullie de inrichting van de zaak gezien hadden!! Het leek wel of de tubes en doosjes in de schappen gegooid waren. Overal stonden dozen met allerlei medicijnen door elkaar. De deur van het magazijn stond open: daar was de toestand niet veel beter. Hij moest naar de zolder(!) om voor mij een doosje Hanseplasjes te halen. Dit alles gebeurde al rokende. Bij het afrekenen haalde hij het wisselgeld niet uit de kassa, maar uit z'n eigen zak. Bij het overhandigen hiervan brandde ik nog mijn vinger aan zijn sigaret (?!).
Als deze man in Nederland zijn toko op deze manier zou runnen, zou hij geen klant krijgen en was hij waarschijnlijk binnen een week failliet.
We zitten nu twee km. op de route van morgen buiten Marsan in een soort Etap-hotel.
De Pyreneeën komen nu wel akelig dichtbij. Nog 140 km.
Welterusten vanuit Frankrijk.