De bril

Donderdag 7 juni 2012 / Mussidan _ Gratade (gemeente Fraisse)

Adres:
Domicile Mme. Villaud


Vandaag precies een jaar geleden lag ik bij de start vanmorgen op de operatietafel in Nieuwegein. Een vreemd, onwerkelijk en tegelijkertijd een fantastische gevoel bekroop mij deze morgen, toen ik er tijdens het lopen over aan het nadenken was. Onwerkelijk, omdat het Camino-gebeuren toen op een laag pitje stond. Sterker nog: ze waren met mijn 'pitje' bezig en dat misschien het hele avontuur niet door zou gaan! Fantastisch, omdat ik dit nu toch mag doen!!!
Onder een bewolkte hemel gestart. Lekker windje. Niet te warm. Heerlijk om te wandelen. Weer door bosachtig gebied. Door gesprekken onderling gaat het lopen ongemerkt sneller.
Na tien kilometer de eerste rust bij de kerk in Saint-Géry. We hadden ons nauwelijks bij de ingang geïnstalleerd of het begon te regenen. Toen maar de rugzak bedekt met de hoes die onderin zit. De jas aan en maar weer verder. Tien minuten later was het alweer droog. Rugzak af, jas uit en op weg. Moest nog weer terug om de bril en de kaart, die ik op een stapel hout had laten liggen, op te halen (heeft iets met kortetermijngeheugen te maken).
Op de kaart stond aangegeven, dat in het gehucht la Caty (twee huizen) een boerderij-herberg was. Daar aangekomen bleek, inderdaad, dat ie 'fermé' was.
Zelfs het gebruikelijke rammelen aan deuren had geen enkel effect. Toen viel mijn oog op een gammele deur, die half open stond. Bij opening bleken daar tuinstoelen in te staan. Dus die hebben we in de tuin neergezet.
Heerlijk gegeten en vervolgens gestart voor de laatste vijf kilometer.
Nadat we een km. gelopen hadden, voelde in mijn nek en miste mijn bril. Wat is het geval. Bij het lopen heb in een plastic hoes, waarin een kaart + een beschrijving van de route zit, aan een touwtje om mijn hals hangen. Daarbij komt nog de leesbril, die ook aan een touwtje zit. Bovenop mijn rugzak zit een zak, die ik over mijn hoofd kan trekken en voor mijn borst kan vastklikken. Daarin zit o.a. mijn fototoestel.
Nadat een paar foto's van aäronskelken, die hier zomaar langs de weg groeien, had gemaakt en mijn toestel had opgeborgen, gebeurde het: ik miste mijn bril. Ik dacht, dat hem op de laatste rustplaats bij de herberg vergeten was. Naar de anderen geroepen, dat ik terug ging om te zoeken.
Hij bleek er niet te liggen. Ik deed mijn rugzak af om te zoeken. Wat bleek: de bril hing nog steeds om mijn nek, maar dan op mijn rug!
Je begrijpt, dat ze mij hier tijdens de tocht nog menigmaal aan zullen herinneren.
Toen we in Fraisse aankwamen, bleek dat we 3,5 km eerder al langs de gîte waren gelopen. Het gehucht Gratade hoort bij de gemeente Fraisse.
Wel een stempel gehaald in het gemeentehuis bij de daar aanwezige burgemeester.
Een hulpvaardige Française wist om wie het ging en wilde wel even bellen. We werden bij de kerk opgehaald. Met z'n vijven plus rugzakken in een Renault busje gestopt en naar de gîte gereden. We zitten op een prachtige plek in the middle of nowhere.
Jullie begrijpen het: weer geen wifi.
Slaapse!