Vijfendertig graden en Amstel

Vrijdag 1 juni 2012 / Flavignac _ La Coquille

Adres:
Hôtel des Voyageurs
Rue de la Republique 12
24450 La Coquille

Het plaatsje waar we nu slapen: "La Coquille", betekent 'Jacobsschelp' en is het symbool van de Camino. Of het toeval is, dat hij op de Randonnee ligt, weet ik niet. Het is wel een leuke bijkomstigheid.
Na het inpakken heb ik eerst een baguette gehaald. Nadat ik aan een middenstander gevraagd had waar de bakker was, ging ik naar de desbetreffende nering. Het uithangbord, waarop, als je goed keek, 'boulanger' stond, was waarschijnlijk na zijn installatie niet meer schoongemaakt.
De reuk van het brood kwam je tegemoet. De 'etalage' en de deur waren voorzien een soort verduisteringsgordijnen, die uit WO II waren overgebleven. Als je in Frankrijk aan de deur rammelt, komt er altijd iemand tevoorschijn. Zo ook hier: de bakker himself. Hij deed de lamellen voor de etalage weg. Het gordijn van de deur viel op de grond en moest hij oprollen. Bij het openen van de deur bleek deze helemaal ontzet te zijn. Doordat de deur over de vloer schuurde, zat er halve cirkel in de tegels. Ik was binnen en plaatste direct de eerste grote order van de dag: één baguette.
Na het ontbijt (brood met chocoladepasta) gingen we om kwart voor acht weg. Ik had me goed ingesmeerd en de hele dag in de zon met pet en zonnebril op gelopen.
Vandaag lopen we de Dordogne binnen. Je weet wel......
In het begin stond de zon nog laag. Lekker om te lopen. Maar het werd steeds warmer. De temperatuur liep in de loop van de dag op tot boven de dertig graden.
Bij een huis kreeg ik nog een boxer achter mij aan. Maar jullie raden het al: de DAZER deed zijn werk!!
De afwisseling van landschap: bos, weg, landweg, graspaden maakte het lopen aangenaam. Naarmate het warmer werd, steeg ook de temperatuur in onze schoenen en moesten we vaker rusten. Door de warmte zijn we nog twee keer verkeerd gelopen. Uiteindelijk kwamen we zonder om te hoeven lopen toch om kwart over vijf aan.
In negen van de tien keer als je aan het eind van de dag de eindbestemming bereikt, moet je klimmen. Deze dag was geen uitzondering. De kerk is meestal het ijkpunt.
Als je omhoog loopt, zie je, als naar boven kijkt, langzaam boven aan de heuvel van alles verschijnen. Deze keer was dat het bord 'AMSTEL'. Ik dacht eerst bij deze temperatuur aan een fata morgana!! Maar niets was minder waar. Het was echt. Wat smaakt dat gerstenat dan lekker !!
In het hotel hebben we wifi. Alleen typisch Frans: je hebt vol bereik, maar het werkt niet. Geen zin om het verder uit te zoeken.
Morgen gaan we weer een stukkie verder. De afstand was vandaag i.v.m. het onderdak 31 km. Morgen 19 km. Een rust-etappe.
Voor nu lekker slapen.