De vier stoelen.

Woensdag 23 mei 2012 / Velles _ Le Pêchereau.

Adres:
Gîte La Mairie de Le Pèchereau
36200 - Le Pèchereau

De eerste actie van deze dag was, net als alle andere levende wezens: zorgen dat je wat te bikken krijgt. Omdat wij daar geen uitzondering op vormen, togen Ineke en ik naar: juist, de bakker. Echter wat wil het geval: onze boulanger heeft op woensdag een vrije dag. Daar heeft hij, ongetwijfeld volgens een Franse bakkers-CAO recht op. Maar waarom uitgerekend op mercredi, als wij niets te eten hebben!!
Dus moesten we genoegen nemen met een bak koffie zonder melk en suiker.
Een goede voedingsbodem om 24 km te lopen; je bent een pelgrim of niet, nietwaar?
Toen we met onze "kleerkast", zoals Roger zijn rugzak noemt, op pad gingen, zagen we een man met een baquette uit een .......boucherie (slagerij) komen. Dat is Franse logica. Alhoewel het is wel begrijpelijk: de bakkert mag van de zeven dagen er ook eentje vrij hebben. Een andere winkel neemt dan de verkoop van het brood over. Alleen vermeldt het even op de deur voor de vreemdelingen.
Na een bezoek aan een super-moderne pharmacie in Velles voor wat voetverzorgingsproducten, gingen we eindelijk op pad.
Het weer was prima: een graadje of 15, bewolkt en af en toe de zon, maar: DROOG!!
In het gehucht Yverneau waren Ineke en ik eerder dan Roger en Dineke, dus moesten we even op elkaar wachten.
Ik weet niet of er onder de lezers mensen zijn in toeval geloven? Ik zo langzamerhand niet meer. Of ik gelijk heb of niet, daar gaat het niet om. Je kunt er uren over discussiëren.
Wat wil het geval: toen we de hoek om kwamen in een gehucht, stonden er twee boeren met elkaar te praten. Ze wezen ons de weg. We wilden, zoals we meestal doen op de grond gaan zitten om te eten. Maar ik vroeg aan de boer of hij niet vier stoelen had waar op we konden zitten. Die had ie wel en hij ging ze halen.
Wat blijkt? De weg heet "Route de la Chaise"- "De weg van de stoel". (zie foto).
Toen we het de boer uitlegden, moest hij lachen. Toeval? Zeg het maar!
We kwamen ook nog in niemandsland door een dorp van zeven huizen en een woedende, blaffende hond. De DAZER deed zijn werk!
Om kwart over één, lopend in een Frans bos, gaat de telefoon en heb ik de Kamer van Koophandel aan de lijn. Gelukkig heeft ze begrip voor mijn niet zakelijke situatie.
Om 13.30 uur zijn we in Argenton-sur-Creuse waar de sleutel voor de gîte bij het Hôtel de Ville moeten halen. Echter de gîte ligt in le Pêchereau twee kilometer verder op. Het gemeentehuis is een prachtig kasteel, waar de gîte naast ligt (zie foto's)
Daarna direct twee kilometer heen en terug naar de Carrefour market om onze voedselvoorraad voor vanavond en morgen aan te vullen.
Samen met Yves, de Canadees, hebben buiten een pilsje gedronken. Vervolgens gedoucht, gegeten. Ik had twee cordon bleus gekocht. Ik had de eerste vijf minuten in de magnetron gedaan. Was iets te lang. Het was net een tennisbal. De tweede heeft Roger gebakken. Tot slot van deze prachtige dag: lekker slapen.
Weer geen wifi.
Welterusten.