De tandarts

Maandag 7 mei 2012 / Vosnon _ Saint Florentin

Allereerst een paar reacties die jullie geven op mijn stukjes, want meer is het niet.
Mijn meest ervaren tennismaat van TVP, Sjaak, schaart mij onder de grootste literaire schrijvers van Nederland (alleen Sjaak : Dick Bruna is een illustrator). Bovenstaande classificatie is dus een misverstand.
Jullie hoeven niet bang te zijn dat wij hier op een droogje zitten. Het is Frankrijk dus er is.......
Aan het eind van de week hopen we in Vezelay te zitten. Dat is eigenlijk dè plaats waar alle pelgrimswegen uit Europa samenkomen.
Vanmorgen bij vertrek zat de lucht helemaal dicht en het was mistig. Gelukkig trok in de loop van de dag de lucht open en we liepen in de zon!
Het eerste stuk was zwaar. Door de regen wordt klei plakkerig en dat is zwaar lopen. Het laatste gedeelte zijn we langs een N- weg gelopen. Dat gaat wat prettiger.
Doordat mijn haren bijna verdwenen zijn, loop ik met een pet op. (zonnesteek)
Vandaag heeft Roger de hele dag met kiespijn gelopen. Ik weet uit langdurige ervaring dat dat geen pretje is.
Toen we St.Florentin binnenwandelden, zag ik een bord met 'group dentiers'. Dat was bingo. We zijn direct naar binnen gestapt. Het woord pélerin doet dan wonderen. Hij kon direct plaatsnemen in de stoel. (de tandarts had ons op weg naar St.F. al zien lopen, vertelde hij). Er bleek na het maken van een foto, dat er stuk van een tand na het trekken was achtergebleven. Gevolg: een abces. Hij heeft nu medicatie tegen de pijn en een kuur om het probleem te bestrijden.
We zitten nu in een typisch hotel: 'la Vieille France' (zoals in de Louis de Funès films).
Vandaag hebben het arrondisement de Aube verlaten zitten nu in de Bourgogne streek.
Tijdens het lopen merk ik, dat alle 'zorgen en problemen' die je in het alledaagse leven hebt, steeds meer op de achtergrond raken. Het nieuws dat je thuis elke dag via tv en krant tot je neemt, mis je niet. En is ook totaal onbelangrijk.
Je komt tot rust en ik leer zo langzamerhand de 'zaken des levens' wat meer te relativeren. De schelp, die ik van Rianne gekregen heb, krijgt steeds meer waarde. De tastbare kleinoden die aan mijn rugzak hangen: gelukspoppetjes van de kleinkinderen, de klompjes van de collega's, de hanger van 'kom heel thuis', je vrouw en kinderen thuis. Dan schiet je gemoed vol. Wat is het leven dan mooi en tegelijkertijd van geen en enerlei waarde.
De gewone dingen waar je normaal niet op let, krijgen nu een andere betekenis : vogels, de bloemen en planten en zelfs de insecten, die je ziet lopen als je ergens in de natuur zit te eten.
Zo maar wat hersenspinsels uit Frankrijk.
Morgen weer een stukje te voet.
Groeten uit Frankrijk, waar we vandaag onder de nieuwe president Hollande, gelopen hebben. Weinig verschil met Sarkozy.