Klooster.
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
10 Mei 2018 | Spanje, Bienservida
10 mei 2018
Casa de la Miserecordia
los Esclavos de Maria y de los Pobres
Klooster.
In de albergue van gisteren sliepen we in de algemene ruimte waar de keuken en was-en toiletgedeelten op uitkwamen. De andere twintig bedden waren al gereserveerd! Zo gaat het nu ook hier. De drukte qua pelgrims neemt ook hier groteske vormen aan na Mérida.
Fred heeft de afgelopen nacht bijna geen oog dichtgedaan, omdat hij geregeld mensen voorbij zag schuifelen en bij het openen der deuren allerlei geluiden hoorde, die menselijke lichamen kunnen voortbrengen. Bij ons vertrek zat onze Adolf nog van zijn nicotine stokken te genieten. Zal het hem lukken?
Onder een strak blauwe lucht hebben we vandaag de 22 km afgelegd. Was een schitterend wisselend landschap. Na een paar rustpauzes zijn we op bovenstaand adres aangekomen.
Dit behoeft enige uitleg. We zitten in een klooster waar nog een twaalftal monniken wonen. Zij verzorgen 70!!! meest geestelijk gehandicapte mannen en vrouwen. In de Franco tijd is een pater begonnen met onderwijs aan arme kinderen uit dit gebied. Het klooster krijgt geen subsidie van de overheid. Is volledig afhankelijk van giften en de donatieve inkomsten van de pelgrims.
We werden heel enthousiast ontvangen door Nederlandse vrouw, die de pelgrims ontvangt, helpt en begeleidt. Fred is voor het eten naar een Spaanse knippert geweest. Hijzelf vindt het wél mooi.
We liggen op een enorme slaapzaal van 41 stapelbedden. Onze plek is zeer strategisch: aan het begin, zodat Fred als de voorspelbare geluiden weer zullen klinken, hij zijn matras een verdieping lager kan verplaatsen om van een rustige nachtrust verzekerd te zijn.
Bij het inschrijven zagen we tot onze stomme verbazing derm. Helmut fris en fruitig door de gang struinen?!?! Wij weten zeker dat hij ons niet heeft ingehaald.
Morgen naar Aldea del Cano.
Lekker dromen.
Fred en Gerrit.
Casa de la Miserecordia
los Esclavos de Maria y de los Pobres
Klooster.
In de albergue van gisteren sliepen we in de algemene ruimte waar de keuken en was-en toiletgedeelten op uitkwamen. De andere twintig bedden waren al gereserveerd! Zo gaat het nu ook hier. De drukte qua pelgrims neemt ook hier groteske vormen aan na Mérida.
Fred heeft de afgelopen nacht bijna geen oog dichtgedaan, omdat hij geregeld mensen voorbij zag schuifelen en bij het openen der deuren allerlei geluiden hoorde, die menselijke lichamen kunnen voortbrengen. Bij ons vertrek zat onze Adolf nog van zijn nicotine stokken te genieten. Zal het hem lukken?
Onder een strak blauwe lucht hebben we vandaag de 22 km afgelegd. Was een schitterend wisselend landschap. Na een paar rustpauzes zijn we op bovenstaand adres aangekomen.
Dit behoeft enige uitleg. We zitten in een klooster waar nog een twaalftal monniken wonen. Zij verzorgen 70!!! meest geestelijk gehandicapte mannen en vrouwen. In de Franco tijd is een pater begonnen met onderwijs aan arme kinderen uit dit gebied. Het klooster krijgt geen subsidie van de overheid. Is volledig afhankelijk van giften en de donatieve inkomsten van de pelgrims.
We werden heel enthousiast ontvangen door Nederlandse vrouw, die de pelgrims ontvangt, helpt en begeleidt. Fred is voor het eten naar een Spaanse knippert geweest. Hijzelf vindt het wél mooi.
We liggen op een enorme slaapzaal van 41 stapelbedden. Onze plek is zeer strategisch: aan het begin, zodat Fred als de voorspelbare geluiden weer zullen klinken, hij zijn matras een verdieping lager kan verplaatsen om van een rustige nachtrust verzekerd te zijn.
Bij het inschrijven zagen we tot onze stomme verbazing derm. Helmut fris en fruitig door de gang struinen?!?! Wij weten zeker dat hij ons niet heeft ingehaald.
Morgen naar Aldea del Cano.
Lekker dromen.
Fred en Gerrit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
